To the Victor the spoils

Τις τελευταίες μέρες νιώθω διπλά περίφανος. Όχι μόνο τελείωσα το φετεινό NaNoWriMo, αλλά, ψάχνοντας στη μπλογκόσφαιρα είδα κάτι που με γέμισε καμάρι.

Για όσους δε γνωρίζουν τι εστί NaNoWriMo, ας επισκεφτούν το www.nanowrimo.org Αν πάλι βαριούνται, ας τους πω ότι είναι ένα event που γίνεται κάθε Νοέμβριο και στο οποιο οι συμμετέχοντες πρέπει μέσα σε ένα μηνα να γράψουν ένα μυθιστόρημα τουλάχιστον 50000 λέξεων.

Το ξέρω, ακούγεται αδύνατο, αλλα το έχω κάνει ήδη δυο φορες και είναι δυνατό να το κανεις με κόπο και τρόπο (αν και αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει Ουαλή που έφτασε τις 200+ χιλιάδες μέσα στο Νοέμβρη). Πρώτη φορα που συμμετείχα ήταν το 2005 με ένα μυθιστόρημα, κάπου μεταξύ εφηβικής ιστορίας και Cthulhu Mythos, με τίτλο "Ο Οίκος του Θεού" και ένα αγόρι σε διακοπές σε ένα Ελληνικό ξερονήσι. Έμεινε στις 22000 λέξεις και στο συρτάρι μου, γιατί ΔΕΝ.
Το 2006 δοκίμασα σε αστική φαντασία την "αναζήτηση των Οχτώ". Δεν έφτασα πάνω από τις 28000 λέξεις, αλλα ξέρω ότι κάποια στιγμή θα ξαναγράψω από την αρχή το βιβλίο, γιατί θεωρώ ότι έχει προοπτικές, αλλα θέλει ριζικές αλλαγές στη δομή για να δούλεψει.
Το 2007 έκατσα και έγραψα τις 50000 πρώτες λέξεις από το "Σακάτες Άγιοι", στο οποιο μετά προστέθηκαν άλλες 10 χιλιάδες και που θα παχύνει κι άλλο τώρα που το ξαναγράφω. Sword and Sorcery με ιδιαιτερότητες, πιστεύω σε αυτό, αλλα θέλει δουλειά ακόμα μέχρι να κάνει τις βόλτες του σε εγχώριους εκδοτικούς.
Το 2008 τον μπούλο λόγω στρατού.
Φέτος έπιασα μια ιδέα που μου ήρθε την πρώτη φορα που πάτησα το πόδι μου στην εδώ σχολη μου. Σταδιακά τη δούλεψα για ένα μηνα μέχρι που αποφάσισα ότι έχω αρκετό υλικό για να βγάλω περίπου 40 χιλιάδες λέξεις, άντε 50K αν το τράβαγα λίγο. 50 χιλιάδες λέξεις μετά και μόλις που πρόλαβα να μπαίνω στο ζουμί της υπόθεσης, μετά τα ατέλειωτα building ups και με άλλες 20+ χιλιάδες να μου χρειάζονται για να την τελειώσω.
Θέλει πολλές διορθώσεις, διότι έκατσα να το γράψω στα Αγγλικά (και οι πρώτες 20 χιλιάδες λέξεις πρέπει να μου βγήκαν πραγματικά για τον μπούτσο καβάλα - τρέμω να τις ξαναδιαβάσω) αλλα στην πορεία μου βγήκαν ένα σωρό νέα πράγματα και πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες που λάτρεψα (ειδικά ο επιστάτης αξίζει ένα δικό του βιβλίο ο άτιμος). Όταν δε έφτασα σε μια σκηνή τρόμου προς το τέλος είχα τρομοκρατηθεί και ο ίδιος ενώ την έγγραφα,και αυτό πρέπει να λέει κάτι (και όχι απαραίτητα ότι είμαι φοβητσιάρης).
Θέμα του ένας Έλληνας προγραμματιστής στα Ουαλικά εδάφη, σε μια εταιρία που αναπτύσσει cutting edge software, και που διαφορα ανεξήγητα φαίνονται να συμβαίνουν σε αυτή. Προσωρινός τίτλος: Deamons Labyrinth ενώ μπορώ να το χαρακτηρίσω ως technothriller meets supernartural horror.



Α, ναι, ο δεύτερος λόγος που ανέφερα: Τα παιδιά από τη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. διάβασαν προσεκτικά το άρθρο μου για τον "Άντρα στο όχι και τόσο ψηλό κάστρο" και, μετά από σοβαρή σκέψη που, όπως φαίνεται, διήρκεσε 2 μήνες, έγραψαν μια απάντηση σε αυτό, αντάξια της οξυδέρκειας και της σοβαρότητας τους.
Σταμάτη, ειλικρινά, ευχαριστώ πολύ που ξόδεψες τόσον από τον πολύτιμο χρόνο σου για έναν τιποτένιο σαν κι εμενα. Ξέρω ποσο πιο σοβαρά πράγματα έχεις να κανεις εσύ και η λέσχη σου.
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να διαβάσουν το άρθρο εδώ, (τίτλος: "Η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ και οι άλλοι… Εισαγωγή στον ΚΑΨΗΜΑΚ") είναι, πιστεύω, κείμενο που αποζημιώνει τον αναγνώστη.