Γιατί το να πας φαντάρος είναι σα να παίζεις D&D:

- ένα σωρό τύποι που ποτέ δε θα μπορούσαν ή δε θα έπρεπε να πιάσουν όπλο παίζουν τους fighters
- ξεκινάς τσουτσέκι, αλλά προς το τέλος δε σε πιάνει τίποτα
- οι γυναίκες είναι ελάχιστες αλλά καβλώνεις μαζί τους ανεξάρτητα με το αν είναι καλές ή μπάζα
- κυκλοφορείς μέσα σε ερείπια γεμάτα με κάθε λογής πανίδα και χλωρίδα
- ταξιδεύεις σε μια σειρά από εξωτικές τοποθεσίες που μόνο ακουστά τις είχες
- ένα σωρό ασχετοι τύποι (NPC/μόνιμοι) σου λένε να κάνεις ότι μαλακία τους κατέβει
- ότι βρίσκεις πεταμένο μπορείς να το λουτάρεις
- ένα σωρό παίχτες/φαντάροι τραυματίζονται/ψοφάνε με ηλίθιους τρόπους.
- την πέφτεις σε ότι σερβιτόρα βρεις όταν φτάσεις σε κάποιο inn/καφετέρια
- Κάθε βράδυ που θα φυλάτε σκοπιά θα σας την πέφτουν διάφοροι
- σπάνια διαρκεί πάνω από 9 μήνες
- θα ακούτε για προφητείες και για επιστροφή σε χαμένα μεγαλεία (και αν είστε παιδιά του 83 και πετύχετε Λιακοπουλικό ΕΠΟΠ, όπως ο υποφαινόμενος, θα μάθετε ότι είστε ο εκλεκτός)
- ο παπάς (αν τον έχετε για βύσμα) κάνει θαύματα

Τα βιβλία που διάβασα πέρσι - μέρος τελευταίο

Βιβλία που διάβασα φέτος πέρσυ, στην ξενιτιά και επιστρέφοντας στο Ελλάντα:

1.Let the right on in – J.A. Lindqvist
Η ταινία ήταν ο twilight της κουλτουριάρας αδερφής, αλλά το βιβλίο ήταν εξαιρετικό. Θυμίζει Stephen King στα καλά του και είναι μια μοναδική απεικόνιση της μοναξιάς στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Προτείνεται αβίαστα.

2.Πιτσαρία η Κόλαση – Μικέλε Σέριο
Ένα σπάνιο διαμάντι, το οποίο παντρεύει τη γκροτέσκα μαύρη κομωδία με το Ιταλικό Σπλάττερ. Προσχηματική πλοκή, βία, σεξ, toilet humor και γκροτέσκοι χαρακτήρες, το αποτέλεσμα όμως είναι υπέροχο. Για πολύ ειδικά γούστα...

3.Guards! Guards! - Terry Pratcett
Κι άλλος Pratchett, αυτή τη φορά με ήρωες τη φρουρά της Ankh Morpork. Πολύ καλό.

4.Wasp Factory – Iain Banks
Το βιβλίο αυτό το έψαχνα χρόνια (από ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει για αυτό στα μέσα των 90's) και που μάλλον με απογοήτευσε. Ένα αγόρι-δολοφόνος μεγαλώνει σε ένα νησί κοντά σε ένα μικρό Σκωτσέζικο χωριό μαζί με τον πατέρα του, καίει λαγούς με ναπάλμ και παγιδεύει σφίκες σε ένα ρολόι- παγίδα θανάτου για να προβλέψει το μέλλον.
Και... αυτό πάνω κάτω. Περίμενα κάτι περισσότερο, αν και ήταν καλό βιβλίο συνολικά.

5.The Final Programme – M. Moorcock
Ο Jerry Cornelious... δεν ξέρω, από τα βιβλία που δε βγάζουν νόημα, πρώτο της τετραλογίας, ένα ελαφρώς σουρεαλιστικό, hip βιβλίο με ήρωα έναν μποέμ δολοφόνο που προσπαθεί να σώσει την αδερφή του από τον διεστραμένο αδερφό τους μαζί με μια συμμορία που αναζητά κάποια έρευνα του πατέρα τους...
Ωραίο με τον τρόπο του, αλλά λίγο φεύγα.

6.Delightful Corpse – P.Z. Brite
Ζευγάρι γκέυ κατά συρροή δολοφόνων στη Νέα Ορλεάνη. Όλα τα ταμπού (ομοφυλλοφιλία, νεκροφιλία, καννιβαλισμός, σαδομαζοχισμός) να σπάνε με μια πολύ καλή γραφή, αλλά, λόγω του ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι γκέυ άντρες, με δυσκόλεψε πολύ να μπω στην ιστορία.
Έχω την υποψία ότι θα ασχοληθώ με αυτό το βιβλίο πάλι σε ένα μελλοντικό ποστ.

7.Η ηγεμονία της Ευτυχίας – Α. Δημητρομανωλάκη
Βιβλίο - έκπληξη που είχα πάρει πάμφτηνο μετά από πρόταση στο ιστολόγιο του Γιάννη Πλιώτα. Μελλοντολογικό θριλερ στα πρότυπα του 1984 με ήρωα έναν συγγραφέα το σπίτι του οποίου δέχεται επίθεση με βιοχημικά όπλα που σκοτώνουν τον φίλο και γείτονα του που είναι βουλευτής.
Πολύ αξιόλογο και όχι μόνο "για Ελληνικό".

8.FaustEric – Terry Pratchet
Πράτσετ σε μια από τις πιο αδύναμες νουβέλες του.
Ο Rincewind ως "δαίμονας" να κάνει πραγματικότητα τις τρεις ευχές ενός 15-χρονου Φάουστ...

9.A cure for Cancer – M. Moorcock
Δεύτερος Jerry Cornelious, ο οποίος ξαφνικά έχει γίνει μαύρος και ζει σε μια Ευρώπη έτοιμη να δεχτεί εισβολή από τις ΗΠΑ...
Τα ίδια με το Final Programme κατά βάση...

10.Lovecraft's Book – R. Lupoff
Έχει και δικό του τόπικ, δε θα πω περισσότερα.

11.O Αμαρτοβόρος – E. Missie
Σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ ο αμαρτοβόρος είναι ένα πλάσμα που τρώει τις αμαρτίες των νεκρών. Όταν ο τελευταίος αμαρτοβόρος όμως παντρεύεται και κάνει παιδιά βιαία γεγονότα αρχίζουν να συγκλονίζουν την πόλη.
Αν και το υπερφυσικο στοιχείο δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου, το βιβλίο αυτό χτίζει πετυχημένα το δέος παίζοντας με τις φοβίες και δυσειδαιμονίες μιας μικρής πόλης. Καλό.

12.Η μουσική του Αίματος – Greg Bear
Η αρχική νουβέλα είναι εξαιρετική, επειδή όμως αυτή ήταν η έκδοση που είχε επεκταθεί σε πλήρες μυθιστόρημα, από ένα σημείο και μετά ένιωσα ότι έχασε την ορμή της.
Βιοχημικός κατασκευάζει σκεπτόμενους μικροοργανισμούς που εμβολιάζει στο σώμα του. Και αρχίζει να αλλάζει.
Ισορροπόντας μεταξύ body horror και ουτοπικής ΕΦ δημιουργεί ένα ενδιαφέρον μείγμα για τους οπαδούς του είδους.

13.Το πρόσωπο που πρέπει να πεθάνει – R. Cambell
Θαρρείς βγαλμένο από ιταλικό giallo, είναι η ιστορία ενός μοναχικού ομοφοβικού τύπου που αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός ομοφυλόφιλου άντρα έναν κατά συρροή δολοφόνο ομοφυλοφίλων (ναι, για κάποιο λόγο φέτος διάβασα για περισσότερους γκέυ από ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζί)
Βάλτε μέσα και τους χίπιδες γείτονες του "δολοφόνου" και έχετε μια συνταγή για giallo. Μόνο πως το βιβλίο δεν είναι κάτι το τρομερό...

14.... και το τέρας – Μ. Μανωλιός
Συλλογή διηγημάτων πολιτικής ΕΦ. Κάμποσες από τις ιστορίες έχουν δημοσιευτεί και στο 9, όμως εδώ έχουμε με εξαιρετικές ιστορίες γεμάτες συναίσθημα και έξυπνες ιδέες. Τα συγκλονιστικά "θα είσαι εδώ" και το ομώνυμο, καθώς και το υπέροχα αισιόδοξο Αρμελίνα ΙΙ κλέβουν τις παραστάσεις.

15.Η νύχτα της λευκής παπαρούνας – Κ. Μίσσιος
Ένας ξένος, ένα χαλασμένο αυτοκίνητο, ένα χωριό και μια ταβέρνα όπου όλοι διηγούνται φρικιαστικές ιστορίες. Μια ανθολογία τρόμου με φόντο την Ελληνική επαρχία.
Μερικές καλές ιδέες και πολύ καλή γραφή, αλλά ο συγγραφέας μου δίνει την εντύπωση ότι βιάζεται να τελειώσει τις ιστορίες, έτσι οι ιστορίες δε φτάνουν στην κορύφωση.
Αγαπημένη μου ιστορία η τελευταία, το ρολόι

Αυτά για πέρσι, φέτος είμαι ακόμα στο δεύτερο βιβλίο.

Καλώς μας μπήκε

Οι θερμότερες ευχές του blog μας για το 2010.

Επίσης ο χρόνος άνοιξε με το όνομά μου και τα σοφά λόγια μου σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, άρα μάλλον καλά ξεκινάει...