Κυριακή, Μαΐου 31, 2009

Τα βιβλία του τελευταίου χρόνου #2

Συνεχίζουμε λοιπόν από το Δεκέμβρη του 2008 και πέρα, όπου ο Ελληνικός στρατός αποφάσισε να με αφήνει ολομόναχο όλη μέρα σε ένα γραφείο. Και, αφού δεν είχαμε σκύλο πρόχειρο, το βιβλίο ήταν ο καλύτερός μου φίλος.
Πάμε λοιπόν:
13) Predator and Prey: Mage
αρπιτζονουβέλα της White Wolf, crossover Hunter: The reckoning/mage: the ascension Ενδιαφέρουσα ιδέα και υλοποίηση, αλλά καθόλου διασκεδαστικός ο τρόπος που γράφεται, αφού όλη σχεδόν η δράση είναι έξω από τα όσα διαβάζουμε, με τον πρωταγωνιστή να είναι απλά ένα πιόνι.

14) Παρίας - G. Masterton
Πάλι το ίδιο βιβλίο, με αρχαίο δαίμονα, ωμή βία, λίγο σεξ κτλ. Απλά εδώ έχουμε οπτική γωνία πρώτου προσώπου, ο ήρωας δεν είναι ντετέκτιβ αλλά αντικιέρ που βλέπει το φάντασμα της γυναίκας του και γενικά τραβάει το βιβλίο, αν κάποιος θέλει να διαβάσει ένα ακόμα από τα ίδια του Masterton

15) Red Roses for a Blue Lady - Nancy A. Collins
8 ιστορίες με την ηρωίδα-σήμα κατατεθέν της Collins Sonya Blue. Όσο ενδιαφέρον ήταν το Sunglasses after Dark, τόσο βαρετό είναι αυτό εδώ. (στα συν η ιστορία που διαβάσαμε και στις αρχές των Paint it Black και Darkest Heart για άλλη μια φορά κι εδώ)

16)Ζόμπυ - J.C. Oats
Μέσα από ημερολογιακού ύφους κείμενο έχουμε την ιστορία ενός διαταραγμένου ομοφιλοφύλου που προσπαθεί να λοβοτομήσει άντρες για να φτιάξει τον τέλειο εραστή-ζόμπυ. Διαταραγμένο αλλά όχι κάτι εντυπωσιακό.

17) Α Dosen Black Roses - Nancy A. Collins
Κι άλλη Sonya Blue, αυτή τη φορά στον κόσμο του Vampire: The Masquerade. Συμπαθητικό αν και οτιδήποτε ενδιαφέρον είχε να δώσει η σειρά νομίζω τελειώνει στο δεύτερο βιβλίο, In the blood.

18) Moving Pictures - Terry Pratchett.
Ο θείος Τέρρυ είναι σταθερή αξία, πιάνοντας αυτή τη φορά τον κινηματογράφο. Απολαυστικό.

19) Πεθαίνοντας στην Τερατούπολη - J. Thomas
Cthulhu Mythos σε cyberpunk/sci-fi/new weird; Ακούγεται γαμάτο και είναι μέχρι κάπου την 100-στη σελίδα. Όσο προχωράει όμως χάνει δύναμη, ενώ το τέλος έρχεται πολύ βεβιασμένα κλείνοντας λαχανιασμένο κάτι που θα μπορούσε να ήταν εξαιρετικό βιβλίο.

20) Ιστορίες με μαγεία και δράκους - Εκδόσεις Ωρόρα.
Άλλη μια κλασική αξία, αν και δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι κάποια από τις ιστορίες.

21) Οι κυρίες του τρόμου
Άλλη μια συλλογή με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες μέσα. Μπορώ να θυμηθώ 3-4 από αυτές χωρίς να χρειάζεται να ψάχνω το βιβλίο, άρα κάτι λεει αυτό. Νομίζω εδώ διάβασα επιτέλους και κάτι καλό από το χέρι της Collins που θάβω πιο πάνω, το Rant.

22)Witches Abroad - T. Pratchett
Κι άλλος θειος Terry σε ένα από τα καλύτερα βιβλία του.

23) People of the Dark - R. E. Howard
Howard είναι αυτός, σε μια από τις συλλογές με τις ιστορίες που είχε εκδόσει στο Weird Tales.

24) Heart Shaped Box - Joe Hill
Ενδιαφέρον ντεμπούτο από τον γιο του stephen King. Θυμίζει λίγο τον πατέρα του (κάτι που δεν είναι σπάνιο) και έχει ενδιαφέρουσα φωνή, αν και μικροαδυναμίες στο βιβλίο το κάνουν να χάνει λίγο από τη δύναμή του. Προτείνεται πάντως

2009
25-26-27-28) Daggerspell/ Darkspell /Dragonspell/Dawnspell - Katherine Kerr
Κελτικό φάνταζυ με μετεμψυχώσεις, προηγούμενες ζωές και ένα καταραμένο ερωτικό τρίγωνο που σπάει επιτέλους το κάρμα του με τη βοήθεια ενός αθάνατου μάγου που τα προκάλεσε όλα άθελά του. Πολύ διασκεδαστικό, χορταστικό fantasy που με εξέπληξε ευχάριστα. Μακριά από ντιενντοειδή πράγματα και με όλα τα κλισέ του Τολκιεν περασμένα μέσα από προσωπικά φίλτρα ώστε να μην καταλήγουν ανιαρά. Προτείνεται άνετα.

29) Light.
New wave sci fi με τρεις παράλληλες ιστορίες, ωραία γραφή και ένα απίστευτο μπάχαλο. Καλό άλλά για ειδικά γούστα.

30) Η εποχή των Μαγισσών
Μεταφυσικό θρίλερ με χάκερ που διαβάζει τη σκέψη να ερευνά ένα θάνατο και δύο μυστηριώδεις αδερφές. Γραμμένο με συνταγή best seller αλλά ενδιαφέρον.

(εδώ βλέπετε τα καλά σε τα 14-ωρα σε γραφεία. Στο επόμενο ποστ η άδεια απολύσεως και οι τελευταίες μέρες στο στρατό)

Παρασκευή, Μαΐου 22, 2009

Τα βιβλία του τελευταίου χρόνου #1

Πριν ένα χρόνο (και κάτι ψιλές μέρες που δε σας ενδιαφέρουν) είχα τη χαρά να καταταγώ (στο τιμημένο πυροβολικό). Ιστορίες τρέλας από το στρατό ίσως διαβάσετε στο μέλλον, απλά, ανάμεσα στα άλλα, είχα τη φαεινή ιδέα να κρατήσω μια λίστα με όσα βιβλία διάβαζα. Προσθέστε σε αυτά και τη λίστα που κράτησα με όσα διάβασα μετά το Γεννάρη, ως μέρος της πρόκλησης του www.sff.gr για την ανάγνωση 50 βιβλίων το 2009 και έχετε τον θαυμαστό αριθμό των 32 του στρατού και άλλων 20 του τριμήνου που ακολούθησε = 52 βιβλία (βγάλτε και τα 3 που διάβασα από τις 14 αυτού του μήνα και μετά και έχετε 49 βιβλία ακριβώς στο χρόνο, αν και ξεκίνησα να διαβάζω στο στρατό τουλάχιστον μια εβδομάδα αφότου μπήκα).

Παρακάτω θα έχετε ανά δεκάδα τα βιβλία που διάβασα και μια σύντομη κριτική
ΚΕΠΒ Θήβας
1) Το βασίλειο της Αράχνης ΙΙ - Περπατώντας στα μονοπάτια των νεκρών Γ. Πλιώτας (fantasy)
ΟΚ, ο συγγραφέας είναι γνωστός μου, αναγνώστης αυτού του ιστολογίου και πάει λέγοντας, αλλά επειδή πιστεύω στη σωστή κριτική, το βιβλίο το βρήκα αδύναμο. Έχει και τις καλές ιδέες, και την πλούσια κοσμοπλασία, και το παραμυθικό στοιχείο, και τη σφιχτή πλοκή, και δυνατή γραφή. Όταν όμως κάθεται ο συγγραφέας να τα οργανώσει στο χαρτί χάνεται πολλή από τη δύναμή τους: πολλές σελίδες να εξηγούν τι έγινε στο πρώτο βιβλίο, πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες σε επίσης μπερδεμένες σκηνές, ένα twist κάπως αντικλιματικά δοσμένο και (το χειρότερο) ένα πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι στο τέλος που θα σήκωνε εξήγηση (για τα σκαλοπάτια μιλάω) και που εξήγηση δεν έχει.
Ίσως τα δύο επόμενα της σειράς να αναιρέσουν τα παραπάνω και το έργο ολοκληρωμένο να διαβάζεται καλύτερα, αλλά όπως είχε στο δεύτερο κομμάτι με άφησε λίγο απογοητευμένο (Όχι Γιάννη, ειλικρινά, δεν το κάνω επίτηδες)

2) Γκάτερ - Ν. Παπαλιου (αστυνομικό)
Προσπαθεί να είναι ταυτόχρονα αστυνομικό, εφηβικό και να πιάσει και τους φαν των κόμιξ. Καλή γραφή, αλλά η προσπάθεια να πιάσει τρεις διαφορετικούς άξονες σε 200-κάτι σελίδες (σε συνδυασμό με το τέλος που είναι μεν "διαφορετικό") κάπου κάνει το βιβλίο να χάνει σε impact.

3) Η Νεραϊδα των δοντιών - Γκ. Τζόυς (μοντέρνα φαντασία-τρόμος)
Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα πέρσυ. Μια αλληγορία πάνω στην ενηλικίωση/σεξουαλικότητα, με πολύ δυνατούς και καλογραμμένους χαρακτήρες, συναίσθημα να ρέει άφθονο, ένα από τα πιο ιδιαίτερα "τέρατα" στο πρόσωπο της "νεράιδας" και τον τρόμο σε ένα προσωπικό επίπεδο. Προτείνεται άφοβα.

Στα φυλλάκια του (δυτικού) νομού Έβρου
4) Χόλυγουντ - Τ. Μπουκόβσκι (αυτοβιογραφικό)
Το όνομα του συγγραφέα τα λέει όλα. Προσωπικά περίμενα περισσότερη καφρίλα (όπως στο Τοστ Ζαμπόν που είχα διαβάσει παλιότερα) αλλά δε με πείραξε και αυτό που διάβασα.

5) By the light of the moon - Dean Koontz (ΕΦ)
Ξεκινάει καλά. Ο Koontz ξέρει να γράφει ανάλαφρα μπεστ σέλλερ. Αλλά από ένα σημείο και μετά καταλήγει μια απίστευτη πατάτα.

6) Ματωμένο Φεγγάρι - Somtow (τρόμου)
Ευρωπαίοι εναντίων Ινδιάνων Λυκανθρώπων στην Άγρια Δύση του 19ου αιώνα. Απίστευτο βιβλίο, με πολύ δυνατούς χαρακτήρες, εξαιρετική γραφή, δυνατή πλοκή. Προτείνεται ανεπιφύλλακτα.

7) Tigana - G.G Kay (fantasy)
Τον κύριο Kay τον απέφευγα γενικά, γιατί είχα ακούσει για τη... λυρική γραφή του. Τελικά έκανα λάθος και το Tigana πραγματικά μου άρεσε. Τραβούσε λίγο σε μάκρος αργούσε να ξεκινήσει και μάλλον τελείωνε λίγο απότομα. Αλλά οι χαρακτήρες, η κοσμοπλασία, η πλοκή και το φινάλε μου κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο

8) Making Money - T. Pratchett (κωμικό fantasy)
Τον θείο Terry τον γνωρίζουμε και τον τιμάμε. Εδώ περισσότερο καταπιάνεται με σάτιρα παρά με χιούμορ, αλλά το γέλιο βγάινει για άλλη μια φορά αβίαστα. Κλασική αξία.

9) The Blood Knight - Gregg Keys (fantasy)
Το τρίτο βιβλίο της τετραλογίας του Keys με έψησε να πιάσω και το τέταρτο κάποια στιγμή. Είναι μια πιο Light εκδοχή του Song of Ice and Fire, αλλά παραμένει διασκεδαστικό βιβλίο, έχει έξυπνη κοσμοπλασία και πολλή δράση (και κάμποσες ανατροπές) Για τους φαν του είδους.

Στο στρατόπεδο στην Αλεξανδρούπολη
10) Νύχτες της Εκάτης - Γ. Μπαλανος (τρόμου)
Ξεκινάει καλά, με θριλερίστικη διάθεση και από συγγραφέα διαβασμένο στο αντικείμενο της Μαγείας. Δυστυχώς απο τη μέση και μετά πνίγεται σε ένα απίστευτο infodump του (διαβασμένου όπως είπαμε) συγγραφέα που καταστρέφει το μουντ που είχε δημιουργήσει το πρώτο μισό.

11) Ονειροψιθυριστές - Σάββας Γρηγοριάδης (σύγχρονη φαντασία)
Πολύ διασκεδαστικό βιβλίο, με γρήγορο ρυθμό, πιάνει καλά το θέμα του, δεν πέφτει στην παγίδα να γίνει γραφικό παρά το περιεχόμενό του, διαβάζεται γρήγορα και είναι οργανωμένο έτσι που δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω. Με χάλασαν όμως πολύ οι υπερβολικά πολλοί γοητευτικοί, ιδιοφυείς, άεργοι χαρακτήρες που είναι σα να είχαν βγει από σίριαλ του Παπακαλιάτη.
Εντούτοις διασκεδαστικότατο.

Στο επόμενο ποστ: Φρουραρχείο Αλεξανδρουπόλεως ή πως να περάσετε μια ατελείωτη μέρα μόνος σας σε ένα γραφείο (όταν δεν έχετε ορδές κόσμου να εξυπηρετήσετε)

Τετάρτη, Μαΐου 13, 2009

Γράφοντας ιστορίες - 1 - Η αρχή

Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι διαβάζουν λογοτεχνία έχουν δοκιμάσει να γράψουν κάποτε μια ιστορία (είτε διήγημα, είτε νουβέλα, είτε μυθιστόρημα, είτε σειρά μυθιστορημάτων). Εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση, το κάνω μάλιστα εδώ και 6 χρόνια, στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας, με ποικίλα αποτελέσματα...

Στο ζουμί τώρα: Πρόσφατα μιλούσα με έναν σχεδιαστή comics. Το παιδί έψαχνε σενάρια και του είχε στείλει κάποιος μια πρόταση για ιστορία που ήταν στο στυλ: "Έχουμε μια μεταποκαλυπτική σάιμπερπανκ Αρχαία Αίγυπτο, όπου κατοικούν μεταλλαγμένα ραδιενεργά ζαρζαβατικά. Ο κόσμος αυτός έχει έναν Φαραώ και κάτι σα μαγεία που όμως...μπλαμπλαμπλά" (το περιεχόμενο είναι εντελώς φανταστικό και θα το συναντήσετε και πολλές φορές στο μέλλον) και ο εν λόγω σχεδιαστής δήλωνε προβληματισμένος με το περιεχόμενό του. Όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι.
Η ιδέα που μου ανέφερε δεν ήταν άσχημη. Είχε όμως ένα βασικό πρόβλημα: δεν είχε ήρωα ή πλοκή. Είχε μόνο έναν φανταστικό κόσμο, ένα setting. Όσο βασική κι αν είναι για κάποιους η κοσμοπλασία, η πλοκή είναι το όχημα που θα μας οδηγήσει μέσα σε αυτή. Και, αν οδηγείτε μια ετοιμόρροπη σακαράκα σε ένα ειδυλιακό τοπίο δε φαντάζομαι να το ευχαριστηθείτε ιδιαίτερα.
Οπότε για αρχή κάθε ιστορίας είναι καλό να έχετε μια βασική πλοκή. Μια καλή συνταγή για πλοκή είναι το εξής μοτίβο: έχουμε μια κατάσταση ισορροπίας γύρω από το χαρακτήρα/τους χαρακτήρες μας. Τότε συμβαίνει μια αλλαγή και οι χαρακτήρες αντιδρούν ανάλογα, οδηγόντας σε νέες προσωρινές ισορροπίες (ή σε ντόμινο αλλαγών). Στο παράδειγμα μας λοιπόν, τι θα γίνει αν στον κόσμο αυτό κάποιοι πάνε να ρίξουν τον Φαραώ, αλλά το μάθει ο ήρωάς μας;
Βασικό είναι βέβαια και το να έχουμε μια ιδέα για το ποιοι είναι οι χαρακτήρες μας. Φύλο, φυλή, ηλικία, προσωπικότητα, όλα αυτά είναι απαραίτητα για να γράψουμε μια πετυχημένη ιστορία. Πολλοί είναι αυτοί μάλιστα που, πριν γράψουν την τους πρώτη λέξη, έχουν λίστες με όλες τις πληροφορίες που αφορούν τους κύριους χαρακτήρες τους. Από την εμφάνιση και την ηλικία, μέχρι και τα αγαπημένα τους ρούχα, φαγητά, τραγούδια και πάει λέγοντας. Σχετικές λίστες κυκλοφορούν πολλές στο ίντερνετ και μάλιστα έχω δοκιμάσει να συμπληρώσω μερικές: συνήθως δεν τα κατάφερνα.
Προσωπικά είμαι της άποψης ότι ένας καλός χαρακτήρας γράφεται όσο προχωράει η ιστορία. Για αρχή καλό είναι να γνωρίζεις το όνομα, την ηλικία, την εμφάνιση, μερικά βασικά βιόματα και 2-3 κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Έτσι στο παράδειγμα, κεντρικός ήρωας είναι ένα μπρόκολο, αλκοολικός και μισάνθρωπος πολεμιστής, που, απογοητευμένος από τη ζωή, κάνει ότι δουλειά βρει για να έχει να πιει για το βράδυ . Αρχιδολοπλόκος θα είναι ο πρωθυπουργός του Φαραώ, ένα παμπόνηρο και μεγαλομανές καρότο. Ο Φαραώ ένα ανόητο και ματαιόδοξο λάχανο που βαριέται να ασχολείται με τις υποθέσεις του βασιλείου και έχει αφήσει τα πάντα στα χέρια του πρωθυπουργού.
Ξεκινόντας με αυτούς τους τρεις χαρακτήρες και τη βασική πλοκή που έχω, μπορώ πια να αρχίσω να χτίζω την ιστορία, βάζοντας ταυτόχρονα και κάποια παραπάνω στοιχεία στις προσωπικότητές τους και να προσθέτω κι άλλους χαρακτήρες όποτε αυτό χρειάζεται. Γενικά, ένας ικανός συγγραφέας μπορεί, με 2-3 σύντομους χαρακτηρισμούς, να δημιουργήσει έναν ζωντανό και ενδιαφέροντα χαρακτήρα.

Αυτά τα λίγα για τώρα. Σε μελλοντικές δημοσιεύσεις θα διαβάσετε περισσότερα πάνω στο θέμα της συγγραφής.

Παρασκευή, Μαΐου 08, 2009

Μεταφράσεις

Εύκολη η δουλειά του μεταφραστή;
Μπα, μάλλον όχι, ειδικά αν δεν πας να κάνεις δουλειά του ποδαριού. Κατά καιρούς έχω πει πολλά για μεταφράσεις, αλλά τώρα που κάθομαι να βγάλω δουλειά ο ίδιος βλέπω με τα μάτια μου πόσο δύσκολο είναι να αποδοθούν όλες οι ιδιοτροπίες και οι μικρολεπτομέρειες της ξένης γλώσσας στην Ελληνική.
Είναι δύσκολο να κρατήσεις το λόγο ζωντανό από τη μια γλώσσα στην άλλη (για να μην πω για λογοπαίγνια). Κάποια στιγμή αναγκάζεσαι να παρεκλίνεις από το κείμενο, για να βγάλεις κάτι καλό (οι δουλειές που συνήθως μου χτυπάνε άσχημα δεν το κάνουν αυτό. Πχ διάβαζα πρόσφατα ένα βιβλίο και ο μεταφραστής δεν είχε ξεφύγει από τη λέξη προς λέξη μετάφραση. Γράφει λοιπόν: "Είναι μια γαμημένη ντροπή μια τέτοια κοπέλα να μπλέξει σε αυτά τα σκατά." Όλοι καταλαβαίνουμε φαντάζομαι τι έγραφε το πρωτότυπο, και φαντάζομαι όλοι πόσο χάλια ακούγεται στα Ελληνικά)

Αυτά τα λίγα για τώρα, η επόμενη δημοσίευση ελπίζω να αργήσει λιγότερο.