H φάρμα των ζώων

Δεν πάμε καλά στη σχολή μου. Για αρχή τρέχουμε να δούμε τι διάολο παίζει με την αλλαγή του προγράμματος φοίτησης και τα ρυθμιστικά μέτρα για τους υπόλοιπους. Σήμερα κυκλοφόρησε βρώμα ότι 2 υποχρεωτικά μαθήματα θα γίνουν επιλογής κια μάλιστα από φοιτιτική παράταξη μεγάλου κόμματος, τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι την διαψεύδουν.
Αλλά στην όλη ζούγκλοποίηση βοηθάνε και οι διδάσκοντες: καθηγητής έχει αναθέσει εργασία στην οποία πρέπει να μοντελοποιήσουμε την ταξινόμηση των κατοικιδίων της γειτονιάς μας (μωρέ καλά τα λέει ο καθηγητής που μας κάνει βάσεις δεδομένων, η ανάλυση πληροφοριακών συστημάτων είναι άστα να πάνε - κλασικές επιστημονικές βεντέτες :P) και ανάμεσα στα άλλα μας βάζει ως κατοικίδιο την κότα. Την οποία κότα συμφοιτητής μου την κατέταξε στα ερπετά. Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν στο τέλος...
Και για να λύσω μια απορία αναγνώστριας, η ταινία που είδα χθες ονομαζόταν Cradle of Fear. Θέμα της ένας σατανιστής κανίβαλος υπνοτιστής που αναθέτει σε ένα δαίμονα (τον δαίμονα τον παίζει ο τραγουδιστής των Cradle of Filth, που παρεπιπόντως παίζει καλύτερα από όλους στην ταινία) να εκδικηθει για την φυλάκιση του. Το αποτέλεσμα: 4 αλληλένδετες ιστορίες με ακραίο gore (το οποίο είναι για γέλια) αρκετούτσικο σεξ, ανωμαλία, ανωμαλία, ανωμαλία, χάλια ερμηνίες, χάλια ήχο, χάλια σενάριο, μηδαμινό budget, εφέ που στην καλύτερη φαίνονται κακά, στη χειρότερη είναι ανεκδιήγητα.
Έχει 2-3 καλές σκηνές, μερικές έξυπνες ιδέες, μια ιστορία από τις 4 ιστορίες να ψιλοεπιπλέει, αρρώστια,αρρώστια, αρρώστια. Αν είχαν λεφτά ίσως έβγαζαν κάτι καλύτερο από το ξεκοίλιασμα ενός λούτρινου γάτου (που νιαούριζε αφού του είχαν βγάλει τα άντερα) ένα δαιμονικό πλάσμα- απομίμηση του alien, μερικούς από τους πιο ψεύτικους φόνους σε ταινία τρόμου.
Μόνο για οπαδούς των Cradle of Filth και για παρέα με πίτσες, μπύρες και μια ηλίθια ταινία τρόμου για να γελάσετε.

Τραγούδι της ημέρας: Guns and roses - Welcome to the jungle.

Howl's Moving Castle

Για αρχή ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνη που μου είπε ότι μέχρι Πέμπτη θα παίζει σε γιαπωνέζικο dub, έτσι το είδα χωρίς εκνευριστική μεταγλώτισση στα ελληνικά. (Κι ας μη το διαβάσει...)
Η ταινία ήταν ένα παραμύθι. Υπέροχη μεν, αλλά παραμύθι (ίσως για αυτό δε μου άρεσε τόσο το τέλος της). Ηρωίδα της μια νεαρή κοπέλα που μια κακιά μάγισσα την κάνει γρια και βρίσκει καταφύγιο στο κινούμενο κάστρο του μάγου Howl. Το ότι είναι ταινία του Miyazaki φωνάζει από χιλιόμετρα. Η αισθητική, η θεματολογία, το σχέδιο δείχνουν καθαρά ότι η ταινία είναι δικιά του. Όχι η καλύτερή του (Nausicaa για πάντα) πολύ καλή ταινία που προτείνεται σε όλους σας (και μη τη δείτε με μεταγλώτισση, είναι ξενέρωμα).

Επίσης σήμερα πέτυχα σε βιβλιοπωλείο έναν τόμο με ιστορίες του R.E.Howard με πρωταγωνιστή τον Conan, κάτι που έψαχνα πολύ καιρό (Ναι Στέλλα, τα παιδιά του Dune θα περιμένουν), ενώ τώρα πρέπει να κάτσω να δω το Cradle of Fear για θαψ... κριτική σε ένα Fanzine.
Ευχηθείτε μου κουράγιο.

Μίλα μου βρώμικα

Τελικά δεν είμαι ο μόνος που τον έχουν πιάσει τα υπαρξιακά του. Ή μάλλον με έχουν πιάσει και ως λύση προσπαθώ να λύσω τα υπαρξιακά άλλων, ακούγοντας Οpeth, ενώ παράλληλα πρέπει μέχρι αύριο να έχω τελειώσει μια ιστορία ΚΑΙ να έχω κοιμηθεί κάμποσες ώρες γιατί θα είναι μια κουραστική μέρα.
Αλλά όχι, έχει ξυπνήσει ο ψυχολόγος μέσα μου. Δε ξέρω, μπορεί να μου βγήκε γράφοντας. Μπορεί να μου βγήκε από τα 2 χρόνια που έμενα με την αδερφή μου, που έλυνε παρόμοια θέματα τηλεφωνικά, μπορεί να το είχα πάντα μέσα μου. Δε ξέρω όμως, πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον θα ρωτάω υπολογιστές για τις αναμνήσεις που είχαν από τη μητρική τους, προσπαθώντας να καταλάβω τι φταίει μαζί τους.
Για αυτό, όταν είστε πεσμένοι, όταν θέλετε στήρηξη, όταν κάτι σας απασχολεί, ελάτε στον ειδικό.

ΥΓ: Λίγος αυτοσαρκασμός πάντα κάνει καλό στην υγεία
ΥΓ2:Τώρα περάσαμε σε Lacuna Coil. Το γυναικάρα είναι η τραγουδίστριά τους
ΥΓ3:Το ΥΓ2 είχε σκοπό να τραβήξει την προσοχή των φαλλοκρατικών κτηνών που διαβάζουν τις μαλακίες που γράφω τόση ώρα.

Φόβος

'We are blind to the
World within us,
Waiting to be born'

Το φθινόπωρο μπαίνει για τα καλά και μαζί με αυτό οι φιλοσοφικοί προβληματισμοί μου. Σημερινό θέμα μας είναι ο φόβος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μας, ένας φράχτης που μας εμποδίζει να ζήσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι, ο φονιάς του νου μα και ο άγρυπνος σωματοφύλακάς μας.
Λίγος φόβος είναι πάντα χρήσιμος, είναι το λουρί που μας κρατάει ασφαλείς. Τα προβλήματα αρχίζουν με τις αδικαιολόγητες φοβίες μας που μας εμποδίζουν να είμαστε ευτυχισμένοι, μας παραλύουν, μας παγιδεύουν στο χρυσό κλουβί της ασφάλειας.
Το πρώτο βήμα είναι να τους παραδεχτούμε. Το δεύτερο να πάψουμε να τους φοβόμαστε. Το τρίτο να τους καταπολεμήσουμε. Κανένα από τα τρία βήματα δεν είναι εύκολο όμως.
Πού μου ήρθαν όλα αυτά; Γράφω μια σχετική (ή μήπως άσχετη, δε ξέρω) σύντομη ιστοριούλα αυτή τη στιγμή. Σύντομα θα τη διαβάσετε.

Stricken numb by fear I fall

ΥΓ: Οι στίχοι είναι από τα κομμάτια Blinded by fear& Under a serpent sun των At the Gates
ΥΓ2: Εντελώς άσχετο, αλλά μόλις πρόσεξα ότι σε ένα άλλο τραγούδι τους έχουν απόσπασμα από τον άνθρωπο-ζάρι, που έχει αναφερθεί πρόσφατα στο blog μιας άχρηστης :P

Το παιδίον παίζει

Και άλλαξε τα χρώματα στο blog του (τίποτα πιο δραστικό δε μπόρεσα να κάνω - ακόμα). Περιμένω εντυπώσεις/προτάσεις.
Α, και επειδή δε σκοπεύω να περάσω στο παλιό template μου μπορείτε να το βάλετε πάλι άφοβα όσοι το επιθυμείτε.

Σαπίλα...

Πριν μια βδομάδα παρακαλούσα να τελειώσει η εξεταστική να βρω χρόνο να γράψω τίποτα. Ε τελείωσε και το γράψιμο ακόμα να αρχίσει. Φέτος αποφάσισα να πατάω όσο πιο συχνά μπορώ στη σχολή και χάνω πολλές ώρες σε δρόμους. Πρέπει να αρχίσω σιγά σιγά να μπαίνω σε πρόγραμμα.
Ήδη από Σάββατο ξεκινάω πάλι sessions. Επίσης ελπίζω να αξιωθώ να πάω να γραφτώ πάλι σε γυμναστήριο επειδή έχω λαπαδιάσει πάλι. Πρέπει επίσης να αδειάσω λίγο τους σκληρούς για απρόσκοπτα downloads χωρίς να γράφω/σβήνω κάθε τρεις και λίγο (120 γίγα που να μου φτάσουνε;;;) Πρέπει επίσης να τελειώσω μια ιστορία για μια "συγγραφική μονομαχία" με μια σουφουφίτισσα, να κάνω κάτι κριτικές που χρωστάω, να κάτσω να παίξω λιγάκι με Photoshop, να συνθέσω τίποτα, να να να...
Τώρα πάντως θα κάτσω να παίξω με το template του blogger.
Τα λέμε.

Το χρώμα του blog - ένα τεστ...

http://www.blogthings.com/whatcolorshouldyourblogorjournalbequiz/

Με βάση το τεστ αυτό:
Your Blog Should Be Green Your blog is smart and thoughtful - not a lot of fluff.
You enjoy a good discussion, especially if it involves picking apart ideas.
However, you tend to get easily annoyed by any thoughtless comments in your blog.