To φαινόμενο Γιαννάκης: Dave Mustaine

Το παρακάτω άρθρο απαιτεί γνώσεις αρπιτζι και μέταλ μουσικής για να το κατανοήσετε και εκφράζει μια πρωτοποριακή θεωρία που εξηγεί καταστάσεις της πραγματικής ζωής μέσα από τις αρπιτζάδικες εμπειρίες μας.

Τι είναι λοιπόν το φαινόμενο Γιαννάκης;
Ας υποθέσουμε ότι η σκηνή του Bay Area στις αρχές του 80 ήταν ένα P&P RPG με όνομα Metal: the Thrashing. Μια ωραία μέρα λοιπόν ένας DM μάζεψε τον Γιαννάκη και τρεις φίλους του να φτιάξουν χαρακτήρες για ένα πάρτυ (στο συγκεκριμένο παιχνίδι λέγεται συγκρότημα) και ο καθένας ανέλαβε από κάποιον ρόλο.
Ο Γιαννάκης θα ήταν ο lead κιθαρίστας. "Lead guitarist is the star," εξήγησε στους υπόλοιπους.
OK, είπε ο GM, για να δω χαρακτήρες.
Πρώτος ήρθε στο τραπέζι ο χαρακτήρας του Lars. "Είναι ντράμερ και έχει φράγκα, γιατί παίζει επαγγελματικό τέννις," είπε ο παίχτης του. "Έχει μεγάλη δισκοθήκη και ξέρει από songwriting."
"Τενίστας;" είπε ο Γιαννάκης με απέχθεια. "Αδερφή Ευρωπαίος είναι. Και δεν του έχεις βάλει και πολλούς πόντους στο drumming ρε!"
"Μια χαρά είναι," σχολίασε ο GM, μου αρέσει.
Επόμενος χαρακτήρας ήταν ο James. "Κιθαρίστας και τραγουδιστής," είπε εκείνος, "ξέρει να γράφει τραγούδια και κάνει και λίγο scateboard."
"Και κιθαρίστας και τραγουδιστής;" ρώτησε ο Γιαννάκης. "Θα είσαι άχρηστος ρε. Εγώ δεν έβαλα τραγούδι, μόνο κιθάρα. Ούτε μαλακίες songwriting, τα σόλο μου γαμάνε όμως."
Ο GM τον αγνόησε. "Επόμενος;" ρώτησε.
"Έφτιαξα τον Ron," είπε ο τρίτος, "είναι ο μπασίστας. Βασικά είναι εντάξει παιδί και... εχμ..."
"Νουμπάς," σχολίασε ο Γιαννάκης.
"Γιαννάκη," του είπε ο GM, "για να δούμε τον χαρακτήρα σου."
"Ο χαρακτήρας μου είναι ο Dave. Γαμεί στην κιθάρα και δέρνει. Και είναι και Ιρλανδός."
"Έχεις πάρει το trait ξένος;" ρώτησε ο GM.
"Δεν είμαι αδερφή Ευρωπαίος σαν τον Lars," είπε ο Γιαννάκης με στόμφο, "είμαι ένας γνήσιος Αμερικάνος Ιρλανδός."
"Αχά," είπε ο GM, "βλέπω πήρες το flaw addictions."
"Sex drugs and rock and roll," απάντησε ο Γιαννάκης.
Ο GM στραβοκατάπιε με την απάντηση. Ήξερε ότι ήταν κάτι περισσότερο, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για το Γιαννάκη να βγάλει το ποσοστό που είχε στην κιθάρα
"Έχω αμφιβολίες για το violent tendencies," συνέχισε ο GM.
"Μου δίνει μπόνους στο ξύλο!"
Ο GM ξεφύσηξε. Τον ήξερε τον Γιαννάκη, δε θα άλλαζε γνώμη.
"Και πώς θα πείτε την μπάντα;" ρώτησε ο GM
"Metallica," είπε ο παίχτης του Lars.

Τρία session μετά, ενώ ο Dave έχει δείρει όλο το συγκρότημα, έχει πουλήσει όργανα για ναρκωτικά και γενικά σπάει τα αρχίδια ολονών, ο παίχτης του Ron πλησιάζει τον GM και του λέει: "θέλω να αλλάξω χαρακτήρα," του είπε, "Ο Ron τους κρατάει όλους πίσω. Θα φτιάξω τον Cliff, έναν γαμάτο μπασίστα/songwriter."
"Δε σου φτάνουν οι πόντοι," είπε ο GM βλέποντας το character sheet, βάλε κανένα flaw. To Addictions θα δούλευε. Ετοίμαζε ήδη ένα subplot με την απεξάρτηση του Dave και μπορούσε να τους πετάξει και τους δύο μαζί.
Ο παίχτης του Cliff κοίταξε στραβά προς το Γιαννάκη. "Σκέφτομαι το only the good die young," του είπε.
"Είσαι σίγουρος;" τον ρώτησε ο GM. "Ο χαρακτήρας σου θα πεθάνει αργά ή γρήγορα..."
"Ναι," είπε ο 'Cliff'. Εξάλλου δε θα κρατούσε πολύ το campaign, το έβλεπε.

Ακόμα μερικά σέσσιονς και το γκρουπ έχει αρχίσει να πετάει. Με την προσθήκη του Cliff και τις επιλογές του Lars η μπάντα μόλις έκλεισε συμβόλαιο με δισκογραφική.
Και ήρθε η δύσκολη ώρα να μιλήσουν στον Γιαννάκη.
"Γιαννάκη," του είπε ο Lars, "πρέπει να αλλάξεις χαρακτήρα."
"Να πας να γαμηθείς," του είπε ο Γιαννάκης, "o Dave γαμάει. Η ευρωπαία η αδερφάρα σου δεν μπορεί να παίξει ντραμς. Να δεις εκείνον τον Ιταλό που έφτιαξε ο Τάκης στην μπάντα του Αλέκου και του Κώστα."
"Δυστυχώς αποφασίσαμε να απολύσουμε τον Dave," του είπε ο 'James', "γιατί δεν φτιάχνεις κάποιον άλλο χαρακτήρα;"
Ο Γιαννάκης, νιώθοντας προδωμένος, γύρισε και κοίταξε τον GM.
"Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι," του είπε εκείνος. "Αν θες να συνεχίσουμε με τον Dave solo sessions."
Το μάτι του Γιαννάκη άστραψε. "Εντάξει," του είπε, και γυρνώντας προς τους άλλους είπε: "θα σας δείξω εγώ! Η μπάντα μου θα γίνει μεγαλύτερη από την δικιά σας."

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι Megadeth...


Για να ανακεφαλαιώσουμε, το φαινόμενο Γιαννάκης αφορά άτομα που είναι εξαιρετικά σε κάτι (o Mustaine είναι εξαιρετικός κιθαρίστας και οι Megadeth γκρουπάρα) αλλά εντελώς αυτιστικοί σε οτιδήποτε άλλο.
Όταν, δε, έχουμε μαζικές εκφάνσεις Γιαννάκηδων το αποτέλεσμα είναι απλά απερίγραπτο: χαρακτηριστική περίπτωση: Οι Manowar.