Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

Τι έκανες στα Δεκεμβριανά, Μιχάλη;

Αυτές τις μέρες η μπλογκόσφαιρα έχει πλημυρίσει από ποστ για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου πριν ένα χρόνο στα Εξάρχεια, από σφαίρα Ειδικού Φρουρού. (Φαντάζομαι) όλοι ξέρουμε τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Τις μέρες εκείνες που συνέβησαν όλα αυτά, ο αγαπητός Τιποτένιος σας μόλις έμπαινε στις 50 ΚΣ (χωρίς τις άδειες) στον ΕΣ φεύγοντας (νομίζοντας οριστικά, αλλά τελικά τη μια επιπλέον βδομάδα την έφαγε πανιγυρικότατα) από τη Μοίρα των τρελών με απόσπαση για το φρουραρχείο μεγάλης ακριτικής πόλης.
Και φυσικά, με τη γκαντεμιά που με έδερνε, η θητεία εκεί ξεκίνησε με τα Δεκεμβριανά (και συνεχίσε να μας πάει γαμιώντας, αλλά 3 είμασταν που πηγαίναμε εναλλάξ τις άδειες, όλοι απολυόμασταν Φλεβάρη και δεν πολυνοιαζόμασταν). Ενώ λοιπόν η Αθήνα καιγόταν, λάβαμε ενημέρωση ότι θα γινόταν και μια διαδήλωση μαθητών και φοιτητών στο κέντρο της πόλης και, δίπλα ακριβώς στο αστυνομικό τμήμα της πόλης ήταν η Λέσχη Αξιωματικών, στην οποία και στεγάζεται το Φρουραρχείο της πόλης. Φοβούμενοι λοιπόν τα χειρότερα, ο στρατός της πόλης έχει βαρέσει συναγερμό: μέτρα έκτακτης ανάγκης, οι φαντάροι χωρίς έξοδο (ευτυχώς, αν υπήρχαν και φαντάροι ανάμεσα στους διαδηλωτές θα τα είχαν κάνει όλα λαμπόγυαλο από τα νεύρα) και οι δύο ηρωικοί γραφιάδες κλειδωμένοι μέσα στο γραφείο, με αστυνομικό με πολιτικά στην πόρτα για να ελέγχει όσους μας επισκέπτονται.
Τελικά η διαδήλωση έγινε. Αστυνομικοί με εξοπλισμό των ΜΑΤ είχαν παρκάρει κάθετα στο δρόμο μια κλούβα και εμπόδιζαν τους διαδηλωτές να φτάσουν στο αστυνομικό τμήμα, ενώ είχαν παραταχθεί μπροστά της με ασπίδες. Οι οργισμένοι μαθητές φώναζαν συνθήματα και πέταγαν, σε σποραδικές ομοβρωντίες, αυγά, τομάτες, κόκκινη μπογιά κτλ, τα οποία έβρισκαν στις ασπίδες των αστυνομικών. Αυτό συνεχίστηκε για κανένα 20-λεπτο, με αποτέλεσμα οι ΜΑΤ-ατζίδες να έχουν αρχίσει να βαριούνται, να μιλάνε μεταξύ τους, να χασμουριούνται, κάποιος νομίζω είχε ανάψει και τσιγάρο, αλλά μάλλον το λέω αυτό λόγω συγγραφικής αδείας γιατί κάνει τη σκηνή πιο παραστατική.
Εδώ να πω και κάτι άλλο. Ακριβώς δίπλα στα επεισόδια ήταν η λέσχη αξιωματικών, και τα όσα διαδραματίζονταν τα βλέπαμε με τον άλλο γραφιά από ένα παράθυρο. Λίγο πιο δίπλα ήταν το σημείο Ανάμεσα λοιπόν στο εξαγριωμένο πλήθος και τα ΜΑΤ υπήρχε ένας δρόμος ανοιχτός και, όταν δεν εκτοξεύονταν φαγώσιμα, περνούσε κόσμος. Ανάμεσα τους και δύο κοπελίτσες, γύρω στα 13-14, που θα έπαιζαν μοιραίο ρόλο στα γεγονότα εκείνης της ημέρας.
Λίγο πιο δίπλα από το παράθυρο υπήρχε ένας χώρος όπου το προσωπικό της Λέσχης άφηνε τα καφάσια με τα άδεια μπυρομπούκαλα. Κατά καιρούς λοιπόν κάποιο μπουκάλι θα ξέμενε, όπως είχε γίνει και αυτή τη φορά. Η μια λοιπόν από τις κοπέλες το βρήκε, το πήρε στα χέρια της και είπε στη φίλη της: "Θα το πετάξω."
"ΌΧΙ ΜΩΡΗΗΗ!!! ΘΑ ΜΠΛΕΞΟΥΜΕΕΕΕ!!!" ούρλιαξε η άλλη, αλλά ήταν αργά. Το μπουκάλι έκανε ένα μικρό τόξο στον αέρα έπεσε στο πεζοδρόμιο και θρυματίστηκε ακολουθούμενο από τον χαρακτηριστικό ήχο του γυαλιού που σπάει.
Και, καθώς ο ήχος από το σπασμένο γυαλί έσβηνε στον χειμωνιάτικο αέρα, έσβηναν μαζί του και οι φωνές των διαδηλωτών. Μια ηχηρή σιωπή κάλυψε τον χώρο. Και σιγά σιγά οι διαδηλωτές έσπασαν το μπλοκ τους και επέστρεψαν στα σπίτια τους (ή στις καφετέρειες και πάει λέγοντας). Τα επεισόδια είχαν γίνει, η εκδίκησή τους είχε παρθεί, είχαν κάνει το καθήκον τους.

Θα με ρωτήσετε τώρα ποιο το ηθικό δίδαγμα της όλης ιστορίας. Δεν ξέρω να σας πω την αλήθεια. Ή μάλλον ξέρω, αλλά είναι θέμα της οπτικής γωνίας με την οποία θα το δείτε, από "μαλακισμένα που διαδηλώνετε" έως "τι μαλάκας που είσαι και κοροϊδεύεις τα παιδιά." Αφήνω σε εσάς τον προβληματισμό.

10 σχόλια:

  1. Όχι, η δεύτερη ούρλιαξε με τρόμο, η πρώτη γέλασε, μετά γέλασε και η δεύτερη και έφυγαν τρέχοντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις να χάνουμε την ουσία μέσα από τα γεγονότα. Βέβαια μπορεί αυτός να είναι ο όλος σκοπός του μπουρδέλου που επικρατεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έκαναν και την επανάστασή τους και οι κοπελιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγω λεω αμα το μπουκαλι ητανε απο ουισκι αντι για μπυρα μπορει και να μπλεκανε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα το διηγουνται στα εγγονια τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν τοποθετούμαι γιατί θεωρώ πως επί του θέματος οι μόνοι που κυρίως δικαιούνται να μιλάνε είναι οι γονείς του παιδιού-και κάθε νεκρού παιδιού-άντε και εκείνοι που αυτή τη στιγμή είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν πολιτισμένα (αυτοί οι λίγοι!).

    Ούτε εγώ έχω το δικαίωμα να μιλάω πίσω από το pc μου καθισμένη στην ωραία μου καρέκλα με το air condition στο φουλ ούτε η μπλογκόσφαιρα που κατά καιρούς γεμίζει με ξεσηκωτικά-μη-χέσω θέματα επικαιρότητας, για λίγα λεπτά δημοσιότητας!
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ω ναι, αυτα τα ποστ-μανιταρια του περσινου δεκεμβρη μου χουν λειψει αρκετα.
    ηταν ωραιο να βλεπεις ποσα γαματα επαναστατικα μυαλα καθονται σπιτια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ολοι εχουνε δικαιωμα να μιλανε και να γραφουνε και ολοι μας εχουμε επιλογη να μην τους ακουμε και να μην τους διαβαζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 1) Mrs Stulf: οταν γινετε κι εσεις μια σωστη αναλυτρια συστηματων θα ξερετε την απαντηση που θα δωσω στο τελος.

    2) Τοσο δα:
    Μη μιλας ρε, ουτε μια πορεια της προκοπης δεν μπορειτε να κανετε.

    3) Μαγισσα Κιρκη:
    Καλα τα λετε. Μονο πως, αν εχετε δηλωσει πολιτισμενα στο παρελθον, γνωριζετε ποσο λεπτη ειναι η γραμμη του, ξαφνικα, να μη διαδηλωνετε πολιτισμενα.

    4) mits:
    Ευτυχως τα εχασα

    5) gogoth:
    Μη μιλας πολιτισμενα ρε, μας χαλας την πιατσα.

    Και τωρα η ΑΛΗΘΕΙΑ (η τουλαχιστον πως το βλεπω εγω)
    Ειναι πολυ ευκολο να βαζεις μια ταμπελα στα παντα και να χαρακτηριζεις ενα συνολο με μια λεξη. "Λαικη οργη", ειπαν οι δημοσιογραφοι και πραγματι, πολλοι κατεβηκαν στο δρομο οργισμενοι απο τα οσα συνεβαιναν γυρω τους. Και μπραβο τους.
    Ομως ο κοσμος ειναι πολυπλοκος. Καθε ατομο που κατεβαινει σε μια πορεια εχει μια δικη του κοσμοθεωρια και η καθε πορεια (που αποτελειται απο διαφορετικα ατομα) διαφορετικη συνισταμενη κοσμοθεωριων.
    Ετσι λοιπον στην περιπτωση μας οι μαθητες της πολης αποφασισαν να διαδηλωσουν κατα της αστυνομικης βιας. Και το εκαναν οπως το εβλεπαν στην τηλεοραση, με συνθηματα αυγα και τοματες. Ηταν ενα ωραιο παιχνιδι, επαιζαν τους διαδηλωτες.
    Και μετα εχουμε τις περαστικες. Δεν ηταν στην πορεια, απλα βρηκαν μια αφορμη για να κανουν χαβαλε. Σε τελικη σε μια πορεια πετας και μπουκαλια.
    Οταν λοιπον οι διαδηλωτες ακουσαν το γυαλι να σπαει, φανταστηκαν μαλλον οτι καποιος εσπασε ενα τζαμι, και αμεσως στα μυαλα τους ηρθαν εικονες απο ξυλο, δακρυγονα, συλληψεις, καταθεσεις, δικαστηρια, φυλακη κτλ. Δεν ηταν ετοιμη για αυτο και διαλυθηκαν ηρεμα. Δεν τους αδικω, οποιος εχει βρεθει για πρωτη φορα στην πρωτη πρωτη αλυσιδα σε μπλοκ με τα ΜΑΤ απεναντι να χαμογελλουν (και οχι σε επαρχιακη πολη, αλλα στο Συνταγμα) εχει μαλλον νιωσει αυτο το "τι κανω τωρα εδω;"

    Το αστειο βεβαια ειναι οτι στην πορεια αυτη επιβεβαιωθηκε ο κανονας που διακρινει την καθε διαδηλωση: Λιγοι μπαχαλοι εκτος πορειας προκαλεσαν επεισοδια και τη διελυσαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή