Γράφοντας Ιστορίες - Ο τρόμος

Μόλις πριν λίγο τελειώσα το βιβλίο "Let the right one in" του σουηδού J.A. Lindvquist. Ίσως κάποιοι από εσάς να είχατε δει την κινηματογραφική μεταφορά του πέρσι ή να είχατε ακούσει τις διθυραμβικές κριτικές για την ταινία αυτή (προσωπικά με είχε αφήσει με ανάμεικτες εντυπώσεις αλλά το βιβλίο ήταν απείρως καλύτερο και τα όσα κόπηκαν από αυτό για την ταινία πιθανότατα θα έκαναν τους κριτικούς να μην πλέξουν διθυράμβους).
Το βιβλίο αυτό μου ξαναθύμισε κάτι πολύ βασικό για τον τρόμο: το θέμα πρέπει να μας αφορά.
Θέμα του βιβλίου είναι τα άτομα που επιλέγει ο καθένας να βάλει στη ζωή του και πώς αυτά τον επηρεάζουν. Ποιο είναι το σωστό άτομο να βάλεις μέσα; Είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει φαντάζομαι όλους. Ξεκινόντας από αυτό είναι εύκολο να μπεις στα διλήματα των χαρακτήρων, να καταλάβεις τον πόνο και τις αγωνίες τους και να αναρρωτηθείς: τι θα γινόταν αν ο μόνος σωστός για εμένα ήταν ένα τέρας;
Η πλειονότητα των ταινιών slasher για παράδειγμα αποτυγχάνουν ακριβώς εκεί: δεν αγκίζουν κάτι που μας αφορά όλους, αφού ο μανιακός που σφάζει αδιακρίτως ή για έναν αδιόρατο λόγο δεν πείθει πλέον μετά το Halloween. Όταν όμως βλέπεις "Τη Λάμψη" κάπου μέσα σου σκέφτεσαι ότι υπάρχουν στιγμές που ένιωθες τους δικούς σου να σε κρατάνε πίσω από τα σχέδιά σου και κάπου στον Τζακ Τόρενς βλέπεις τον εαυτό σου. Όταν βλέπεις τον Κόλπο του Αίματος του Μάριο Μπάβα σκέφτεσαι ότι για τόσα λεφτά ίσως και να σκότωνες τους υπόλοιπους κληρονόμους - ειδικά όταν αυτοί θα σε σκοτώσουν πρώτοι. Όταν διαβάζεις την Υπόθεση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ του Λάβκραφτ μπορείς να ταυτιστείς με τον ήρωα που μπλέκει επειδή είχε περιέργεια για κάτι που δεν έπρεπε ή το πως κάποιος που γνωρίζεις αποδεικνύεται ότι δεν είναι αυτός που ήταν.
Ο τρόμος είναι η μεγέθυνση όλων των φόβων μας, συνήθως σε ένα φανταστικό πλαίσιο. Ο έρημος δρόμος, ο ξένος με το ευγενικό χαμόγελο, η γοητευτική μυστηριώδης γυναίκα, εκείνο το σπυρί που εμφανίστηκε προχθες στο χέρι μας και δε λέει να σβήσει, η αναζήτηση του τέλειου συντρόφου (είχα γράψει μια ιστορία εμπνευσμένη από το θέμα πριν κανα τρίμηνο) όλα τα κοινά μας άγχη και φοβίες είναι υλικό για πετυχημένο τρόμο. Αρκεί να συνδεθούν πετυχημένα με το εκάστοτε τέρας.