5 bloggers που όλοι μισούμε

1) Η Καίτη Μπράντσω
Η Καιτούλα ζούσε μια ευτυχισμένη ζωή μέχρι που είδε για πρώτη φορά (κάπου δηλαδή στην 20η επανάληψη του από το άλτερ) το σεξ εντ δε σίτυ. Και τότε μια πρωτότυπη ιδέα της πέρασε από το μυαλό: θα κάνω ένα μπλογκ κάπως έτσι και θα γίνω πλούσια, διάσημη και επιτυχημένη.
Φυσικά δε σκέφτηκε στιγμή ότι:
α) πολλές άλλες σκέφτηκαν το ίδιο
β) το ότι κάνει σεξ 3 φορές το χρόνο δεν την κάνει ειδική επί του θέματος
γ) δεν ξέρει να γράφει.
Το μπλογκ της λοιπόν είναι μια άκρως άγευστη μείξη πικάντικων λεπτομερειών για τη ζωή τη δική της και των φίλων της και υπαρξιακών προβληματισμών περί της ζωής και του σεξ.
Το ύφος γραφής συνήθως είναι γεμάτο με κλισέ εκφράσεις που διάβασε κάπου, ηλίθιες παρομοιώσεις και σεξουαλικές περιγραφές τύπου άρλεκιν.
Ενδεικτικό ποστ:
Η μουσική κοπανούσε σα μποξερ τα τύμπανα των μοναχικών ψυχών που είχαν επιλέξει να περάσουν κι αυτό το μοναχικό Σαββατόβραδο σε εκείνο το κλαμπ, σε αναζήτηση συντροφιάς. Μπήκα μέσα και έψαξα με το βλέμμα μέχρι που τον διέκρινα μέσα στο πλήθος. Ήταν ψηλός και με βλέμμα που μαγνήτιζε. Τον χαιρέτισα. Η Μάρω δεν μπορούσε να έρθει σήμερα, θα ήμασταν οι δυο μας.

Τρια ποτά αργότερα και φεύγαμε παρέα. Με πήγε σπίτι μου και του πρότεινα να περάσει για ένα ποτό ακόμα. Το ένα ποτό άκόμα έφερε άλλο ένα και πριν προλάβω να καταλάβω τι είχε συμβεί ήμασταν μαζί στο κρεβάτι, ένα κουβάρι από κατακόκκινο πάθος.
Το άλλο πρωί ξύπνησα και εκείνος είχε φύγει. Είχε αφήσει μόνο την ενοχη ότι είχα κοιμηθεί με τον γκόμενο της κολλητής μου*
( *Η οποία παρεπιμπτώντως διαβάζει το μπλογκ με θρησκευτική ευλάβεια)

2) Ο Σπιρτούλης
Το ίντερνετ έχει ένα κακό: ο καθένας μπορεί να γράψει. Τί γίνεται λοιπόν όταν κάποιος άσχετος αποφασίσει να ξεκινήσει ένα μπλογκ όπου και εκφέρει άποψη για κάποιο θέμα θεωρόντας τον εαυτό του αυθεντία; Τότε παίρνουμε τον Σπιρτούλη.
Ο Σπιρτούλης λοιπόν ξέρει τα πάντα καλύτερα από εμάς. Φροντίζει να το τονίζει διακριτικά, αποφεύγοντας επιδεικτικά να χρησιμοποιεί επιχειρήματα για την άποψή του. Είναι άποψή του, άρα είναι σωστή, ακόμα κι αν λέει ολοφάνερες μπαρούφες.
Είναι ο τύπος που θα γράψει για σινεμά λέγοντας για το πόσο ταλαντούχος σκηνοθέτης είναι ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο που έβγαλε τον καταπληκτικό Λαβύρινθο του Πάνα, πόσο το επεισόδιο Cyberwoman του Torchwood ήταν μία ώρα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ τηλεόρασης, πόσο κακή αντιγραφή του Morowind είναι το παιχνίδι Mount and Blade (χωρίς να αναφέρει πουθενά τη λέξη κλειδί: pirates) ή πόσο φρέσκο ήταν το νέο άλμπουμ των Iron Maiden, και όλα αυτά γεμάτα με ψαρωτικές αγγλικές λέξεις πεταμένες εδώ και εκεί για το εφέ.
Αν είμαστε τυχεροί θα τον προσλάβει κάποιος να γράφει σε περιοδικό: τουλάχιστον εκεί δε θα τον διαβάζει κανένας (έχει κλείσει και το u-man ρε γαμώτο)
Ενδεικτικό ποστ:
Το Cyberwoman ήταν μια καταπληκτική ώρα τηλεόρασης. Είναι αναμφίβολα η καλύτερη στιγμή του μεγαλοφυιούς Torchwood, μια gripping character study που είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξει fundamentaly το status quo της σειράς. Ειδικά στη σκηνή με τον Πτεροδάκτυλο ο συμβολισμός του conflict τεχνολογίας και της primal φύσης του ανθρώπου με άφησε breathless. Stunning. 10/1o

3) Η διαλυμένη ψυχή
Μπορείτε να το αρνηθείτε όσο θέλετε, αλλά όλοι σας κάποτε ψάχνατε να βρείτε γκόθικ γκομενάκια μέσω μπλογκ και πέσατε πάνω της.
Είναι εύκολο να την ξεχωρίσετε: μαύρο παντού, αβατάρι από το deviantart (κατά προτίμηση Lilliana Sanches) σκοτεινό walpaper που δεν αφήνει τα γράμματα να ξεχωρίσουν.
Περιεχόμενο: στίχοι από τραγούδια των: Anathema, Paradise Lost, Evanescence, Nightwish, HIM κλπ γκόφικ συγκροτημάτων, kfta grklsh και πολλές εικόνες από το deviantart (όλες photomanipulation>dark φυσικά, με γυναίκες με μαύρα φορέματα να στήνονται πλάτη μπροστά σε σκοτεινά γκόθικ τοπία)
Αν ακόμα δεν πειστήκατε, βάλτε το Black no 1 από Type of Negative για να καταλάβετε πόσο μαλάκες είστε που ασχολείστε με την πάρτυ της
Ενδεικτικό ποστ:
Fragile Dreams

Countless times I trusted you,
I let you back in,
Knowing... Yearning... you know
I should have run... but I stayed

Maybe I always knew
My fragile dreams would be broken... for you

Today I introduced myself
To my own feelings
In silent agony, after all these years
They spoke to me... after all these years

Maybe I always knew
My fragile dreams would be broken... for you

follow me by $chix0r on deviantART
4) Ο Οργισμένος Κάφρος
Είναι αναπόφευκτο φαινόμενο ότι, αφού το faeenamalaka.blogspot.com έχει πήξει στα κόμμεντς ένα σωρό άλλοι τύποι θα προσπαθήσουν να το μιμηθούν. Αυτοί είναι οι οργισμένοι κάφροι που λέγαμε.
Πώς ξεχωρίζεις τον Οργισμένο Κάφρο; Πρώτα απ' όλα από την οργή του. Οι τίτλοι των ποστ του θα είναι εκρήξεις οργής και μίσους στο στυλ: "100 μαλάκες που θέλετε να σοδομίσετε με συρματόπλεγμα από το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι" και που θα σας αναφέρουν με "χιουμοριστικούς"*τρόπους όλα αυτά που κάνουν τον μπλόγκερ μας έξαλλο.
Όπλα του οι τυφλές γενικεύσεις, η διόγκωση ασήμαντων θεμάτων σε κρίσεις μεγέθους ανάλογου με αυτές που αντιμετωπίζει το DC Universe όταν πια οι συγγραφείς τα έχουν κάνει τόσο σκατά που θέλουν reboot όλοι οι τίτλοι, ρατσισμό και ομοφοβία που θα προσέβαλε και τον πιο φανατικό Ναζί και στο να επαναλαμβάνει τα λεκτικά εκείνα που έκαναν τόσο μεγάλη επιτυχία το αείμνηστο το cavestudios.blogspot.com
Όταν ο Οργισμένος Κάφρος δεν κάνει ποστ τότε έχει άλλους 4-5 λογαριασμούς και τρολλάρει άλλα μπλογκ. Αποτυχημένα.
Ενδεικτικό ποστ:
Ρε γαμω τον μπούστη μου! Ποιος μαλάκας σκέφτηκε την ιδέα να βγάλουνε φραπέ με γεύση βανίλια!
ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΒΑΝΙΛΙΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΞΕΣΤΑΥΡΙ ΜΟΥ!
Ρε γαμώτο, πείτε μου, υπάρχει δηλαδή πιο γκέυ γεύση από τη βανίλια; Φαντάζομαι κιόλας τα πουστράκια που κυκλοφορούν με σανδάλι χειμώνα καλοκαίρι να αράζουν και να βεβηλώνουν ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΡΑΠΕΔΙΑ αφού την πίνουν λες και είναι κάποιο από τα πούστικα τα μιλκ σέηκ τους, γαμώ τη τους. Προτιμώ να καρφώσω τον οσχεό μου στο μάτι της κουζίνας και να το ανοίξω τέρμα, παρά να πιω έστω και μια γουλιά από αυτή την αηδία.
Θα θέλατε δηλαδή εσείς σε 30 χρόνια να διηγήστε στα παιδιά σας πώς γνωρίσατε τη μάνα τους, να τους πείτε "κι εκεί που έπινα τη φραπεδιά μου περνάει-" και να σας κοιτάνε με αυτό το βλέμμα του ήσουν-και-πολύ-φλώρος-μικρός-ρε-γέρο; Το θέλετε αυτό από τα σκατόπαιδα σας;
Αν όχι τότε πείτε ΟΧΙ σε αυτή την τρέλα.
*για τον πούτσο καβάλα δηλαδή

5) Ο ανθρωπος-πινακίδα:
Παντού υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε να εκμεταλλευτούν τη δουλειά των γύρω τους. Το ίδιο γίνεται και στα μπλογκ, όπου συνήθως κάποιοι κάθονται και αντιγράφουν το στυλ άλλων πετυχημένων μπλόγκερ. Ο άνθρωπος-πινακίδα όμως δε μπορεί ή βαρίεται να κάνει ακόμα κι αυτό. Αρκείται λοιπόν στο να ψάχνει τη μπλογκόσφαιρα και να κάνει ποστ με λινκ σε ποστ που διάβασε και του φάνηκαν να έχουν ενδιαφέρον.
Θα μπορούσα να έγραφα πολλά για την προσωπικότητά του αλλά δε μπορώ να βρω τώρα το λινκ.
Ενδεικτικό ποστ:
Και τώρα ένα ενδιαφέρον ποστ από τον μπλόγκερ Νιχιλιο σχετικά με εκνευριστικούς τύπους μπλογγερ.