Δε ξέρω ρε γαμώτο, πάντα μου τυχαίνει κάτι τα τελευταία χρόνια: όταν μιλάω σε κάποιο forum ή IRC για fantasy λογοτεχνία όλο και κάποιος θα πεταχτεί, είτε μιλάμε για D&D-οβιβλία της TSR/Wizards είτε για Tolkien, Moorcock, Jordan, Feist ή ακόμα και για Horror και Sci-Fi για να μας πει: διαβάστε Martin.
Δεν έχω κάτι κατά του Martin (αντίθετα ίσως με ότι υπονοεί ο τίτλος του post) ίσα ίσα που το Song of Ice and Fire μου αρέσει πολύ και ίσως είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί από Fantasy αυτή τη στιγμή.
Όμως ΗΜΑΡΤΟΝ!!! Ο Martin δεν είναι αυτό που θα ήθελε να διαβάσει ο καθένας ως επικό fantasy. Ίσως τα fanboys πρέπει να καταλάβουν ότι κάποιοι θέλουν να διαβάζουν για τους γαμάτους σφαγείς λαών με τα μαγικά σπαθιά που κάνουν τους θεούς να τρέμουν, για μάγους που καταστρέφουν βασίλεια, για σκοτεινούς άρχοντες που αναζητούν το μαγικό αντικείμενο που θα τους προσφέρει απόλυτη κυριαρχία στον κόσμο, για ξωτικά, νάνους (και δεν εννοώ τον Tyrion Lannister) για αγνούς και ηρωικούς ιππότες, για έπη.
Ο Moorcock είχε κάποτε χαρακτηρίσει τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών ως epic Pooh. Εγώ θα κάνω έναν παραλληλισμό και θα ονομάσω το SoIaF epic Ξανθόπουλο. Δε ξέρω, απλά η ιδέα του έπους για εμένα δεν είναι ένα μάτσο διεφθαρμένοι ιππότες, αιμομιξίες, βιασμοί και ακροτηριασμοί χαρακτήρων, συνεχείς αιχμαλωσίες, κλπ κλπ.
Υπάρχουν και άτομα που γουστάρουν παραμύθι, happy endings, larger than life χαρακτήρες, ξωτικά, νάνους, πολλή μαγεία κλπ κλπ και όχι μια (γαμάτη μεν) φανταζοειδή μεταμόρφωση του ιστορικού μεσαίωνα.
Ευτυχώς βέβαια οι εν λόγω κύριοι έμαθαν πλεόν και τον Erikson και υπάρχει πλέον ένα πιο λαrger than life αντίβαρρο στις προτάσεις τους.
Ηχητική συνοδεία: Domenica - άχρηστα ρολόγια
Καημενούλη, σε πιέζουν να σταματήσεις να διαβάζεις Forgotten Realms και Moorcock; Μην εκνευρίζεσαι, όλα μόδα είναι. Ειδικά στο sff με τις ανταλλαγές που γίνονται τελευταία όλοι έχουμε διαβάσει Martin και Erikson. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τον Moorcock. Επίσης, λογικό είναι όταν σε ενθουσιάζει κάτι να το προτείνεις και σε άλλους(κι εγώ το έκανα αυτό με τον Martin). Εξάλου, μπορείς να τα διαβάσεις όλα, δεν το απαγορεύει κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ: Rowling διαβάζουμε ή την αφήσαμε απ'έξω;:PP
Εμένα δε με πιέζουν να σταματήσω να διαβάζω FR ή Moorcock, αλλά καταντάνε κουραστικοί αυτοί που το κάνουν σε άλλους, ιδίως επειδή τις περισσότερες φορές φαίνεται ότι δεν έχουν διαβάσει και πολλά άλλα. Κι εμένα μου αρέσει ο Martin (ο Erikson όχι και τόσο) και ένα σωρό άλλοι καλοί συγγραφείς, αλλά που και που διαβάζω και κανένα "άρλεκιν" (που λέει η Nienor) για αποτοξίνωση από την πολύ ποιότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Rowling όχι ακόμα, αν και θα υποκύψω στις πιέσεις κοντινού μου προσώπου να το κάνω. Εδώ κάθησα και διάβασα Tolkien, γιατί όχι και Rowling...
Σωστός ο Νιχίλιος. Είναι θέμα γούστου να σου αρέσει ο Μάρτιν ή όχι. Είναι πολύ σαπουνοπερέ και για τα δικά μου γούστα. Αυτό μου με εκνευρίζει και πάντα με εκνεύριζε είναι ο φανμποϋσμός που αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα ο Μάρτιν μου αρέσει και μάλιστα πολύ. Στη χειρότερη περίπτωση είναι ο γαμάτος απατεώνας-συγγραφέας που έκανε ένα νερόβραστο ιστορικό μυθιστόρημα σε ένα από τα πιο πετυχημένα βιβλία της φανταστικής λογοτεχνείας (το απατεώνας είναι τιμητικό - έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον αρχιαπατεώνα Dan Brown γιατί έκανε μια μαλακία σαν τον Κώδικα ΝταΒίντσι να μοιάζει με γαμάτο βιβλίο...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ο φανμποϋσμός δεν τρώγεται με τίποτα.
Ο φανμποϊσμός είναι πάντα μαλακία. Αλλά αναρωτήσου: πού βλέπεις (γενικά, όχι στους 5-10 ανθρώπους που έχεις γύρω σου) περισσότερο φανμποϊσμό: στον Μάρτιν ή σε βιβλία τύπου FR, SW, DL, κτλ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι πως... ό,τι αρέσει στον καθένα. Ο Μάρτιν γράφει ένα έπος (ναι, έπος, γιατί όχι; πρέπει όλα τα έπη να είναι γεμάτα υπερδυνατούς χαρακτήρες και μαγικά σπαθιά;) σε έναν φανταστικό κόσμο με λίγη μαγεία και πολλά ρεαλιστικά στοιχεία. Έναν βίαιο κόσμο. Και το κάνει καλά. Ή σου αρέσει αυτό και πωρώνεσαι, ή δεν σου αρέσει και δεν πωρώνεσαι. Απλό.
Άλλο είναι το βασικό θέμα για μένα: Ποιος είναι ο καλύτερος συγγραφέας. Αν πιάσεις και συγκρίνεις, πλάι-πλάι, τον Μούρκοκ με τον Μάρτιν ή τον Σαλβατόρε με τον Μάρτιν, ε, ούτε ο Μούρκοκ ούτε ο Σαλβατόρε πιάνουν μία, ως συγγραφείς. Γιατί, πολύ απλά, η ιστορία του Μάρτιν είναι καλύτερα δομημένη. Μπορεί να μη σ'αρέσει για προσωπικούς λόγους. Δεκτό, και άλλο θέμα τελείως.
Προσωπικά, δε με απασχολεί το επίπεδο της δύναμης. Μπορεί να διαβάσω μια ιστορία με υπεράνθρωπους χαρακτήρας και να τη χαρώ το ίδιο όσο μια ιστορία με ανθρώπινους χαρακτήρας. Ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι είναι πολύ δυσκολότερο να γράψεις μια καλή, πιστεύτη ιστορία με υπεράνθρωπους χαρακτήρας απ'ό,τι με ανθρώπινους χαρακτήρας.