Δευτέρα, Ιανουαρίου 11, 2010

Τα βιβλία που διάβασα πέρσι - μέρος τελευταίο

Βιβλία που διάβασα φέτος πέρσυ, στην ξενιτιά και επιστρέφοντας στο Ελλάντα:

1.Let the right on in – J.A. Lindqvist
Η ταινία ήταν ο twilight της κουλτουριάρας αδερφής, αλλά το βιβλίο ήταν εξαιρετικό. Θυμίζει Stephen King στα καλά του και είναι μια μοναδική απεικόνιση της μοναξιάς στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Προτείνεται αβίαστα.

2.Πιτσαρία η Κόλαση – Μικέλε Σέριο
Ένα σπάνιο διαμάντι, το οποίο παντρεύει τη γκροτέσκα μαύρη κομωδία με το Ιταλικό Σπλάττερ. Προσχηματική πλοκή, βία, σεξ, toilet humor και γκροτέσκοι χαρακτήρες, το αποτέλεσμα όμως είναι υπέροχο. Για πολύ ειδικά γούστα...

3.Guards! Guards! - Terry Pratcett
Κι άλλος Pratchett, αυτή τη φορά με ήρωες τη φρουρά της Ankh Morpork. Πολύ καλό.

4.Wasp Factory – Iain Banks
Το βιβλίο αυτό το έψαχνα χρόνια (από ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει για αυτό στα μέσα των 90's) και που μάλλον με απογοήτευσε. Ένα αγόρι-δολοφόνος μεγαλώνει σε ένα νησί κοντά σε ένα μικρό Σκωτσέζικο χωριό μαζί με τον πατέρα του, καίει λαγούς με ναπάλμ και παγιδεύει σφίκες σε ένα ρολόι- παγίδα θανάτου για να προβλέψει το μέλλον.
Και... αυτό πάνω κάτω. Περίμενα κάτι περισσότερο, αν και ήταν καλό βιβλίο συνολικά.

5.The Final Programme – M. Moorcock
Ο Jerry Cornelious... δεν ξέρω, από τα βιβλία που δε βγάζουν νόημα, πρώτο της τετραλογίας, ένα ελαφρώς σουρεαλιστικό, hip βιβλίο με ήρωα έναν μποέμ δολοφόνο που προσπαθεί να σώσει την αδερφή του από τον διεστραμένο αδερφό τους μαζί με μια συμμορία που αναζητά κάποια έρευνα του πατέρα τους...
Ωραίο με τον τρόπο του, αλλά λίγο φεύγα.

6.Delightful Corpse – P.Z. Brite
Ζευγάρι γκέυ κατά συρροή δολοφόνων στη Νέα Ορλεάνη. Όλα τα ταμπού (ομοφυλλοφιλία, νεκροφιλία, καννιβαλισμός, σαδομαζοχισμός) να σπάνε με μια πολύ καλή γραφή, αλλά, λόγω του ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι γκέυ άντρες, με δυσκόλεψε πολύ να μπω στην ιστορία.
Έχω την υποψία ότι θα ασχοληθώ με αυτό το βιβλίο πάλι σε ένα μελλοντικό ποστ.

7.Η ηγεμονία της Ευτυχίας – Α. Δημητρομανωλάκη
Βιβλίο - έκπληξη που είχα πάρει πάμφτηνο μετά από πρόταση στο ιστολόγιο του Γιάννη Πλιώτα. Μελλοντολογικό θριλερ στα πρότυπα του 1984 με ήρωα έναν συγγραφέα το σπίτι του οποίου δέχεται επίθεση με βιοχημικά όπλα που σκοτώνουν τον φίλο και γείτονα του που είναι βουλευτής.
Πολύ αξιόλογο και όχι μόνο "για Ελληνικό".

8.FaustEric – Terry Pratchet
Πράτσετ σε μια από τις πιο αδύναμες νουβέλες του.
Ο Rincewind ως "δαίμονας" να κάνει πραγματικότητα τις τρεις ευχές ενός 15-χρονου Φάουστ...

9.A cure for Cancer – M. Moorcock
Δεύτερος Jerry Cornelious, ο οποίος ξαφνικά έχει γίνει μαύρος και ζει σε μια Ευρώπη έτοιμη να δεχτεί εισβολή από τις ΗΠΑ...
Τα ίδια με το Final Programme κατά βάση...

10.Lovecraft's Book – R. Lupoff
Έχει και δικό του τόπικ, δε θα πω περισσότερα.

11.O Αμαρτοβόρος – E. Missie
Σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ ο αμαρτοβόρος είναι ένα πλάσμα που τρώει τις αμαρτίες των νεκρών. Όταν ο τελευταίος αμαρτοβόρος όμως παντρεύεται και κάνει παιδιά βιαία γεγονότα αρχίζουν να συγκλονίζουν την πόλη.
Αν και το υπερφυσικο στοιχείο δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου, το βιβλίο αυτό χτίζει πετυχημένα το δέος παίζοντας με τις φοβίες και δυσειδαιμονίες μιας μικρής πόλης. Καλό.

12.Η μουσική του Αίματος – Greg Bear
Η αρχική νουβέλα είναι εξαιρετική, επειδή όμως αυτή ήταν η έκδοση που είχε επεκταθεί σε πλήρες μυθιστόρημα, από ένα σημείο και μετά ένιωσα ότι έχασε την ορμή της.
Βιοχημικός κατασκευάζει σκεπτόμενους μικροοργανισμούς που εμβολιάζει στο σώμα του. Και αρχίζει να αλλάζει.
Ισορροπόντας μεταξύ body horror και ουτοπικής ΕΦ δημιουργεί ένα ενδιαφέρον μείγμα για τους οπαδούς του είδους.

13.Το πρόσωπο που πρέπει να πεθάνει – R. Cambell
Θαρρείς βγαλμένο από ιταλικό giallo, είναι η ιστορία ενός μοναχικού ομοφοβικού τύπου που αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός ομοφυλόφιλου άντρα έναν κατά συρροή δολοφόνο ομοφυλοφίλων (ναι, για κάποιο λόγο φέτος διάβασα για περισσότερους γκέυ από ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζί)
Βάλτε μέσα και τους χίπιδες γείτονες του "δολοφόνου" και έχετε μια συνταγή για giallo. Μόνο πως το βιβλίο δεν είναι κάτι το τρομερό...

14.... και το τέρας – Μ. Μανωλιός
Συλλογή διηγημάτων πολιτικής ΕΦ. Κάμποσες από τις ιστορίες έχουν δημοσιευτεί και στο 9, όμως εδώ έχουμε με εξαιρετικές ιστορίες γεμάτες συναίσθημα και έξυπνες ιδέες. Τα συγκλονιστικά "θα είσαι εδώ" και το ομώνυμο, καθώς και το υπέροχα αισιόδοξο Αρμελίνα ΙΙ κλέβουν τις παραστάσεις.

15.Η νύχτα της λευκής παπαρούνας – Κ. Μίσσιος
Ένας ξένος, ένα χαλασμένο αυτοκίνητο, ένα χωριό και μια ταβέρνα όπου όλοι διηγούνται φρικιαστικές ιστορίες. Μια ανθολογία τρόμου με φόντο την Ελληνική επαρχία.
Μερικές καλές ιδέες και πολύ καλή γραφή, αλλά ο συγγραφέας μου δίνει την εντύπωση ότι βιάζεται να τελειώσει τις ιστορίες, έτσι οι ιστορίες δε φτάνουν στην κορύφωση.
Αγαπημένη μου ιστορία η τελευταία, το ρολόι

Αυτά για πέρσι, φέτος είμαι ακόμα στο δεύτερο βιβλίο.

10 σχόλια:

  1. Νάιζ...
    εμπιστεύομαι το γούστο σου, άρα, θα δοκιμάσω μερικά απο αυτά που σ'άρεσαν!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ααααααααα, αν και ξερεις δεν γουστάρω την διαφήμιση, επειδή είσαι βιβλιοφάγος τσέκαρε το CaptainBook.gr!

    Το έχουν κάτι φιλαράκια και είπα να το αναφέρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλω να κάνω ένα συγκεντρωτικό με τα καλύτερα, τα χειρότερα και τα πιο κάφρικα, αλλά αυτόν τον καιρό δεν προλαβαίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δε βαριέσαι
    εδώ θα είμαστε
    επίσης ζηλεύω γιατί διάβασα πολύ λίγα φέτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα Ελληνικά, ε;

    Καλές δουλειές όλα τους. Το "Δύναμη και Τιμή" βέβαια που τα διαδέχτηκε δεν ήταν καλό και το "Σμαράγδια με ασήμι" που έχω πιάσει φαίνεται σα να μην πέρασε καν επιμέλεια (50 σελίδες και τραβάω τα μαλλιά μου με τα λογικά λάθη που έχουν περάσει - πχ η πρωταγωνίστρια ζει δίχως να έχει λεφτά, τρώγοντας από το κυνήγι, αλλά έχει και καπνίζει τσιγάρα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Πράτσετ γαμώτο έχει Αλσχάιμερ :-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έτσι που γράφει δε μου κάνει έκπληξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος8:34 μ.μ.

    Είναι σπάνιο και ενδιαφέρον να βλέπεις κάποιον που διαβάζει βιβλία του M.Moorcock που δεν υπάγονται στον κύκλο του Αιώνιου Προμάχου/Eternal Champion.
    Οι αναγνωστικές σου επιλογές είναι πολύ καλές,όπως και το blog σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με τιμάει το σχόλιο.

    Τώρα, για τον JC, είχα διαβάσει παλιά το The New Nature of Catastrophe (που νομίζω υπάγεται στον κύκλο του EC για κάποιον λόγο) και δεν είχα καταλάβει Jesus Christ :P, είχα ψηθεί όμως να διαβάσω την τετραλογία του Cornelious (που επιτέλους βρήκα εδώ στα ξένα). Φέτος διάβασα και τα δύο επόμενα (για τα οποία δεν έχω γράψει ακόμα) και μου μένει μόνο το the condition of muzak που θα πιάσω μόλις τελειώσω το The Fog του James Herbert.
    Και προσπαθώ σταδιακά να τελειώσω με τον κύκλο του EC, μου έχουν μείνει ακόμα τα: Sailing to Utopia (που δεν έχω), Α nomad of the time streams/The nomad of time (έχω το δεύτερο, που είναι η παλιά, λογοκριμένη έκδοση), The dancers at the end of time (στη στοίβα), Legends from the End of Time (στοίβα), Earl Aubek (το είχα, το δάνεισα πριν το διαβάσω, δε μου το επέστρεψαν - αν αυτός που το έχει το διαβάσει αυτό να τσακιστεί να μου το φέρει πίσω όταν γυρίσω Ελλάδα) και Count Brass (στη στοίβα) - με βάση πάντα τη λίστα της Orion, όχι το τέρας της Borealis/White-Wolf.

    Για φέτος πάλι σκέφτομαι να γράφω τι έμαθα ως συγγραφέας από κάθε βιβλίο που διάβασα, αλλά ακόμα δεν έχω αρχίσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή