Δευτέρα, Αυγούστου 16, 2010

Τρόμος: H επιδημία - The Fog, Erebus, The Ring

Ένα από τα πολύ κλασικά θέματα σε ιστορίες τρόμου είναι αυτό της επιδημίας. Η χαοτική τυφλή μανία μιας επιδημίας είναι ίσως από τα πιο τρομαχτικά θέματα, αφού κανένας δεν μπορεί να γλυτώσει από τις φονικές δυνάμεις της.

Φέτος διάβασα τρία βιβλία με παρόμοιο θέμα.

Το πρώτο ήταν το "The Fog" του Βρετανού James Herbert. Ένας σεισμός εξαπολύει ένα σύννεφο από μικρόβια που σχηματίζουν μια φονική ομίχλη που μετατρέπουν όποιον μπαίνει μέσα της σε μανιακό.
Μόνη ελπίδα είναι ένας ερευνητής που μολύνθηκε νωρίς και έχει αποκτήσει ανοσία.

Το βιβλίο είναι παλιό και, τυπικό ίσως για βρετανικό τρόμο των 70's, πρόκειται για μέτρια γραμμένες σκηνές βίας και σεξ γύρω από την κυρίως πλοκή, καθώς μια σειρά από ανθρώπους μολύνονται από την ομίχλη.
Και, όταν τελικά έρχεται η λύση, αναρρωτιέσαι πώς και δεν σκέφτηκαν από την αρχή να κάνουν το προφανές...

To Εrebus του Βρετανού Shaun Hutson ήρθε μια δεκαετία αργότερα αλλά δε διαφέρει πολύ στη λογική του. Αποτελεί μια μείξη Salems Lot και I am Legend.
Πειραματική ζωοτροφή μετατρέπει τα ζώα και τους κατοίκους μιας μικρής αγγλικής πόλης σε βρυκόλακες και μόνη ελπίδα είναι μία αμερικανίδα δημοσιογράφος και ένας νεαρός κτηνοτρόφος.
Η βία και το σεξ είναι περισσότερα εδώ, αν και η γραφή δεν εντυπωσιάζει. Βέβαια τις ενδοσκοπήσεις του Ηerbert τις αντικαθιστά μια καθαρά κινηματογραφική γραφή γεμάτη με χολυγουντιανή δράση. Χωρίς να εκπλήσει είναι μια αρκετά διασκεδαστική σπλαττεριά για να περάσει η ώρα "ευχάριστα".
Και μια καλή ευκαιρία να δείτε από πού επηρεάστηκαν οι δημιουργοί του Resident Evil.


Την έκπληξη εδώ την κάνει ένα άλλο νησιωτικό κράτος, αυτό της Ιαπωνίας. Το Ring του Κ. Suzuki είναι μάλλον γνωστό σε όλους λόγω των κινηματογραφικών μεταφορών του. Με εξέπληξε όμως το πώς και οι δύο μεταφορές έχουν μεταφέρει στο περιθώριο την ιδεά της κατάρας ως μια επιδημία.
Κατά τα άλλα η γραφή ήταν άνετη, η (ελληνική) μετάφραση δε με άφησε παραπονεμένο και, αν εξαιρέσει κανείς την ανάγκη για εξήγηση του πώς ξεκίνησαν όλα (που ίσως και να παραπέμπει και σε S. King λιγουλάκι) απέχει παρασάγγας από την υπερβολή και τις καρικατούρες που έχουμε συνηθίσει να συναντάμε σε Ιαπωνικά έργα (ίσως επειδή είναι βιβλίο και όχι μάνγκα)

9 σχόλια:

  1. λατρεύουμε επιδημίες χαχα. καλώς σε βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. punisher edw, re si exw kanei ena blog mporeis na to baleis sta link sou? thaaaanks

    greekpiercings.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχουμε το ίδιο από πίσω , δηλαδή φόντο.... Είμαι της πιο κλασσικής λογοτεχνίας αλλά με πείθεις να διαβάσω και τέτοια.Έχεις το χάρισμα της πειθούς.

    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαιρετώ κι εγώ και χαίρομαι που σε έριξα στο βούρκο της παραλογοτεχνίας (απλά ξεκίνα με κανέναν Lovecraft ή King που είναι και καλοί συγγραφείς...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος9:32 μ.μ.

    Άρχισε να γράφεις αναλυτικότερα Reviews. Το'χεις.

    Αρκετά ψαγμένα τα βιβλία σου μπορώ να πω.
    Βέβαια είναι γεγονός πως, ότι βιβλίο έχει βγει τη τελευταία δεκαετία αποτελεί ψιλοαντιγραφή σεναρίων-μοτο S.King- Lovecraft με μια μίξη στοιχείων horror movies, πιστολίδι καμιά φορά και προσωπικό ύφος. Το ίδιο και οι ταινίες τύπου : καταστροφή του κόσμου- επιδημίες. Θα μου πεις αναπόφευκτο είναι. Υπάρχουν όμως και μερικές εξαιρέσεις που προσφέρουν κάτι φρέσκο αλλά πολύ δύσκολο να τις εντοπίσεις γιατί συνήθως γι αυτά που είναι κλώνοι των κλασσικών γίνεται όλο το hype...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αναλυτικότερα review τα έχω κόψει λόγω όγκου αναγνωσμάτων (πχ έχω 50-κάτι απαρουσίαστα από τα όσα διάβασα το 2010)

    Τα βιβλία είναι παλιά πάντως 70's-80's και, με εξαίρεση το The Ring β-διαλογής.

    Για τρόμο της τελευταίας 10-τίας: δε θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι πέρα από το Κουτί σε Σχήμα Καρδιάς του Υιού Κινγκ και ένα μυθιστόρημα με τον Κθούλου στο διάστημα (πεθαίνοντας στην τερατούπολη) οπότε δεν ξέρω κατά πόσο εμπίπτει το είδος στην περιγραφή που δίνεις.
    Όμως, για τις ταινίες, μπορώ να σκεφτώ καμία 10-ρια ταινίες που ήταν πραγματικά εξαιρετικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος9:12 μ.μ.

    Εξαιρετικές και πρωτοποριακές ήταν οι b-movies της προηγούμενης δεκαετίας, δεν έβγαιναν τότε χολυγουντιανές ταινίες τρόμου. Από το 2000 και έπειτα που έλαβαν δράση οι παραγωγοί του Χόλυγουντ λόγω της ζήτησης, αν δεις τα σενάρια, δεν είναι και ότι πιο ορίτζιναλ, καθαρή αντιγραφή των βιβλίων τρόμου που είχαν ήδη γραφτεί ΚΑΙ με στοιχεία των b-movie. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εξαιρετικές σαν ταινίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. To holywood βγάζει ταινίες τρόμου από τα 70's ενώ στα 80's μας γέμισε με βαρετά σλάσερ. Στα 00's απλά μας έχουν γεμίσει με remake ασιατικών ταινιών.

    Εντούτοις, μερικές γαμιστερές ταινίες τρόμου από τα 00's:
    Αμερικα:
    The Ring
    May (ψιλοάγνωστο, αλλά δες εδώ κριτική: http://nihilio.blogspot.com/2009/07/may-2002.html )
    Red
    The Girl next door
    The Lost (και τα τρία βασισμένα σε μυθιστορήματα του Jack Ketchum
    Teeth

    Ισπανία:
    REC
    Η ραχοκοκκαλιά του Διαβόλου
    Το Ορφανοτροφείο

    Γαλλιά:
    Σε Υπερένταση (Haute Tension)
    A'l Interieur/ Inside
    Martyrs

    Ιαπωνία:
    The Audition

    Νορβηγία:
    Dead Snow (για τον χαβαλέ)

    Και σίγουρα ξεχνάω κάμποσες ή μου έχουν ξεφύγει μερικές (πχ μου λέγανε για μία Νορβηγική ταινία που δεν έχω δει ακόμα) ή που απλά δε μου άρεσαν (βλ: Άσε το κακό να μπει και Feast)
    Γενικά, έχει ψωμί ο τρόμος απλά τρέχα γύρευε σε αντργκραουντιές και σε καλτίλες για να βρεις τα διαμάντια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή