Solomon Kane

Συχνά παραπονιέμαι ότι τις ταινίες δεν τις φτιάχνουν όπως παλιά, κυρίως τις ταινίες δράσης. Πλέον οι περισσότερες ταινίες είναι εφέ-εφέ-εφέ και υποτυπώδη σενάρια (κυρίως οι φαντασίας). Ευτυχώς όμως υπάρχουν και δουλειές που σπάνε αυτόν τον κανόνα.
Τον Solomon Kane ελπίζω να τον ξέρετε. Πουριτανός ξιφομάχος που πολεμάει το κακό στην Ευρώπη και την Αφρική του 16ου αιώνα, αποτελεί δημιούργημα του Robert E. Howard, συγγραφέα (ανάμεσα στα άλλα) και του Κόναν του Βάρβαρου.
Η ταινία Solomon Kane λοιπόν είναι εμπνευσμένη από τα γραπτά και αποτελεί κάτι σαν prequel των ιστοριών του Howard (και, όπως και το Conan the Barbarian, δανείζεται σκηνικά από διάφορες ιστορίες. Διέκρινα λίγο από το Red Shadows, το Rattle of Bones, το The Footfalls Within αλλά και από το A Which Shall be Born και το People of the Dark)
Το στόρυ: Ο Solomon Kane, ένας Άγγλος πειρατής, ενώ λεηλατεί μια πόλη των Σαρακινών, δέχεται επίθεση από τον Satan's Reaper, έναν άγγελο θανάτου που τον ενημερώνει ότι η ψυχή του ανήκει στην Κόλαση. Τρομαγμένος εγκαταλείπει το βίαιο παρελθόν του και καταφεύγει σε ένα μοναστήρι. Μόνο πως ο ηγούμενός του τον αναγκάζει να φύγει (είτε από θείο όραμα είτε από φόβο - δεν προσδιορίζεται καλά) και τον ήρωα περιμαζεύει μια οικογένεια Πουριτανών. Όταν όμως ληστές (καθοδηγούμενοι από έναν σατανικό μασκοφόρο καβαλάρη) σκοτώνουν τον πατέρα και τους γιους της και απαγάγουν την κόρη, ο ήρωας ξαναπαίρνει τα όπλα για να τη σώσει.
Ο James Purefoy είναι εντυπωσιακός ως Solomon Kane και ίσως το δυνατότερο χαρτί της. Την πρώτη στιγμή που θα τον δεις στην οθόνη ξέρεις ότι ο Kane είναι ο γαμάουα χαρακτήρας και 3 λεπτά μετά τον μισείς με πάθος. Σε όλο το πρώτο act δε μπορείς παρά να του συμπαρασταθείς στην προσπάθειά του να αποφύγει τη βία, παρόλου που, βλέπουμε, παραμένει ο ίδιος πολεμιστής που είδαμε στην αρχή. Και όταν, στο δεύτερο act, αποφασίζει να ξαναπάρει τα όπλα, ο ήρωας Kane μεταμορφώνεται ξανά σε έναν μανιασμένο τιμωρό που, σαν χίλιοι διάβολοι σαρώνει το Κακό που συναντάει.
Το σενάριο στηρίζει απόλυτα τον Purefoy. Είναι καλογραμμένο, με σωστή ροή και καταφέρνει να μας κάνει να μπούμε στο πετσί του ήρωα και να του συμπαρασταθούμε στο δύσκολο δρόμο που έχει μπροστά του, ενώ μας δείχνει πολύ πετυχημένα το κλίμα του κόσμου στον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία.
Το ίδιο και η απίστευτα ατμοσφαιρική σκηνοθεσία: η Αγγλία του Kane είναι ένας σκοτεινός κόσμος, μαστίζεται από ληστές και την πανούκλα και είναι παραδομένος στις δυνάμεις του κακού (όπως βλέπουμε από τη σκηνή στο χωριό που έκαιγαν τη μάγισσα), εγκατειλημένος θαρρείς από το θεό.
Η μαγεία και τα ειδικά εφέ είναι σχετικά λίγα και χτυπάνε μόνο σε λίγα προσεκτικά επιλεγμένα σημεία, πιστά στο πνεύμα του Howard. Η ταινία θα μπορούσε να στηριχθεί και χωρίς τις πιο εφετζίδικες στιγμές (Satan's Reaper και ο δαίμονας στο τέλος) αλλά γενικά δεν ενοχλούν που υπάρχουν (αν και σε σημεία ο πρωταγωνιστής μοιάζει εκτός τόπου στις CGI-heavy σκηνές) Οι μάχες πάλι είναι όμορφα χορογραφημένες και αρκετά βίαιες για να ικανοποιήσουν τους φαν της S&S.

Συνολικά είναι μια ταινία πιστή στο πνεύμα των γραπτών του R.E. Howard, φτιαγμένη με κόπο και μεράκι (κάτι που σπανίζει σήμερα) και εγγυημένη απόλαυση για τους οπαδούς του Sword & Sorcery και του Dark Fantasy.