Κάποτε είχα συναντήσει δύο παιδιά και μιλάγαμε για το zine of synergy #1 και την ιστορία που είχα γράψει σε αυτό και πέφτει η ερώτηση-κλειδί: "Ποιο ήταν το νόημα";
Εκεί μπλόκαρα. Επειδή φαντάζομαι οι περισσότεροι δεν το έχετε διαβάσει, ήταν ένα τρισέλιδο με μια παραλλαγή του μύθου του μπαμπούλα που ζει κάτω από το κρεβάτι και, ουσιαστικά, δεν είχε κάποιο βαθύτερο νόημα πέρα από τα όσα γράφονται στα captions.
Και αυτό μας φέρνει στο κρίσιμο ερώτημα: χρειάζεται η ιστορία κάποιο βαθύτερο νόημα για να λειτουργήσει; Προσωπικά πιστεύω πως όχι, αν και πολλοί φιλόλογοι και βιβλιοκριτικοί μοιάζουν να διαφωνούν. Όμως κάθε ιστορία χρειάζεται τουλάχιστον ένα νοηματικό πυρήνα γύρω από τον οποίο θα αναπτυχθεί. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιο βαθύ θέμα που να αλλάζει τη ζωή των χαρακτήρων, δεν είναι ανάγκη να είναι στην πρώτη γραμμή ούτε να διδάσκει κάτι σημαντικό στον αναγνώστη, αλλά αποτελεί μια ραχοκοκαλιά που στερεώνει την ιστορία. Στην ιστορία που ανέφερα για παράδειγμα το κυρίαρχο θέμα ήταν η παιδική αθωότητα και πως κάνει κάτι απόκοσμο και διεστραμένο να φαντάζει κανονικό.
Οπότε πιστεύω πως όσοι θα ήθελαν να γράψουν κάποια ιστορία καλό θα ήταν να ανακαλύψουν ποια είναι τα θέματα που αυτή διαπραγματεύεται και να βρουν τρόπους να τα θέσουν έτσι ώστε να είναι πιο ισχυρά και να ισορροπούν καλύτερα μέσα στο σύνολο της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου