Κάποτε είχα γράψει μια ιστοριούλα όπου οι ανθρώπινες σχέσεις περιγράφονταν ως νήματα. Η βασική ιδέα είναι ότι τα νήματα τρίβονται συνέχεια και σπάνε.
Ευτυχώς υπάρχουν και νήματα που απλα απομακρύνονται και ξανασυναντιούνται στο πλεχτό της ζωής, το ίδιο δυνατά όπως και όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Ευτυχώς.
Edit 4,5 χρόνια αργότερα: Στα αρχίδια μου κι αν σπάνε κι αν δεν σπάνε, εμπρός στο δρόμο που άνοιξε ο Αλέξης ο μεγάλος
Μα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι νήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν επιβάλεις περισσότερη δύναμη απ' όση μπορούν να αντέξουν σπάνε...
Απλά και αληθινά!
Θα'θελα να τη διαβάσω αυτή την ιστορία!
Ελπίζω ο κεντρικός ήρωας να μην είναι ο Έρλρικ! :P
Εργαστήρι συγγραφής του sff, άσκηση 8η νομίζω, αυτή με την αλλοιωμένη αντίληψη. Ο Northerain την είχε βάλει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην θυμάμαι αυτή την ιστοριούλα. Μου άρεσε πολύ! Κάποια στιγμή μάλιστα πήγα να γράψω κάτι αντίστοιχο με "αύρες" αντί για "νήματα", αλλά είδα τη δικιά σου μετά διάβασα και το Insomnia του King και την παράτησα την ιδέα. Τώρα, για τα άλλα που λες είναι προσωπικά προφανώς, αλλά ναι κάποια νήματα δε σπάνε ανεξαρτήτων συγκυριών και χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να την ξαναγράψω ως πρώτο κεφάλαιο βιβλίο, αλλά δεν είμαι στο mood για κάτι τέτοιο σε αυτή τη φάση. Ίσως όσο χειμωνιάζει με πιάσουν οι μαύρες μου σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορέσω να το κάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη διάβασα και μου άρεσε (κι ας μην το περίμενες). Ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα και τα τρίγωνα-ζεύγη των ανθρώπων έμοιαζαν εύθραυστα. Όμως έτσι δεν είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή