Εμπειρίες από συναυλίες

Ναι κόσμε, αγνοώντας επιδεικτικά το Eurobasket και τον τελικό του χθες πήγα elfendanz.
Η έξοδος άρχισε το απόγευμα. Ακούγοντας κλασικά ροκ κομμάτια πήρα λεωφορείο, μετρό και συνάντησα τον Ρίκο και τη Μαρία στο Σύνταγμα, από όπου και πήγαμε στο club 22. Εκεί περιμέναμε κάμποση ώρα απέξω, και ήρθε και το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης παρέας: Χριστίνα, Βίκυ, Σοφία. Ο Νικόλας ήταν ήδη μέσα (βοηθούσε στο στήσιμο) .
Οι πόρτες άνοιξαν και μπήκαμε μέσα, σε ένα αρκετά lounge χώρο υποδοχής και από εκεί στο χώρο της συναυλίας. Πετύχαμε και τον Νικόλα, που, όλος χαρά, μας έδειχνε την alpha version του demo του.
Πρώτοι ήταν οι Έλληνες Astralon, οι οποίοι ήταν ψιλοαδιάφοροι. Το μόνο ενδιαφέρον είχε η προσπάθειά μας να συνδιάσουμε σε ένα όνομα VNV Nation, Apoptygma Berserk, Suicide Commando και Covenant (βγήκαν διάφοροι καλοί συνδυασμοί, αλλά δε τους θυμάμαι) και το τελευταίο κομμάτι, όπου μια κοπέλα έκανε τα φωνητικά και τράβηξε την προσοχή του κοινού (και λόγω φωνής και λόγω εμφάνησης)
Ο γερμανός Soman ακολούθησε με ένα χωρευτικό noise/industrial set που το απολαύσαμε. Είχε κάποιες πολύ καλές εναλλαγές που μου άρεσαν αρκετά και, αν και δεν είμαι ο πιο τρελός fan χορευτικής μουσικής, θα χόρευα ευχάριστα κάποια από τα κομμάτια του.
Ακολούθησαν οι επίσης γερμανοί SitD. Ο τραγουδιστής έμοιαζε περισσότερο με αμερικάνο deathmetal-ά έτσι που ήταν ντυμένος (μπλουζάκι, βερμούδα, σκουφάνι, μούσι και μακρί μαλλί) καθώς και στην κίνηση, αν και ο ήχος ήταν ψιλομέτριος. Αν και μόνο το snuff machine έχω ακούσει, κι αυτό στα πεταχτά, μου άρεσε αρκετά το αποτέλεσμα, έγιναν δε και κάτι τραγελαφικές φάσεις, με τον τραγουδιστή να απλώνει χέρι σε εμένα και τον Νικόλα και μικρόφωνο στο Νικόλα στο snuff machinery (τελευταίο κομμάτι) για να τραγουδίσει ένα στίχο στο refrain (πολύ hardcore φάση και γούσταρα). Αν και το κοινό δεν ήταν τόσο ενθουσιώδες όσο εμείς ήταν ωραία φάση.
Τελευταίοι βγήκαν στη σκηνή οι VNV Nation. Και έγινε χαμός. Αν και παίξαν μόλις μιάμιση ώρα (ήταν πολύ "πτώματα" για περισσότερο) ενθουσίασαν το κοινό (που σε τελική για αυτούς είχε έρθει) τόσο με τη μουσική τους, όσο και με τη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή τους.
Στο τέλος περιμέναμε για αυτόγραφα και ας είναι καλά η Χριστίνα που με πέταξε σπίτι μου (στο δρόμο βλέπαμε κόσμο να πανιγυρίζει και τους ρίχναμε δούλεμα)
Θα τους ξανάβλεπα live: Με εξαίρεση τους Astralon ευχάριστα.