Έχουμε και λέμε: Κυριακή απόγευμα και κατεβαίνω προς κέντρο μέσα στο λεωφορείο Α7 (Ν. Ερυθραία-Κέντρο). Κάπου στους Αμπελόκηπους μπαίνουν στο λεωφορείο 6-7 τύποι, σοβιετικής καταγωγής. Με ρωτάνε αν το λεωφορείο πάει Ομόνοια (ναι, με βρήκαν πρόχειρο). Τους λέω ναι. Φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής με ξαναρωτάνε "πώς πάμε Ομόνοια;" Με τα πολλά με τα λίγα τους λέω να με ακολουθήσουν μέχρι την Ομόνοια (όπου και πήγαινα). Στον δρόμο λοιπόν, τους ρωτάω από που είναι. Έχω προσέξει μάλιστα ένα σήμα που φέρει στο πέτο του ο ένας από αυτούς. Ουκρανία μου απαντάει. Τουρίστες; συνεχίζω.
Ε δεν ήταν. Είχα την τύχη να οδηγώ, έστω και για λίγο, την εθνική Kick Boxing της Ουκρανίας που πήγαινε προς το ΟΑΚΑ για τους αγώνες πολεμικών τεχνών που γίνονταν. (και για να βάλουμε και λίγο σεξ για να πουλήσει παραπάνω η καταχώρηση, ήταν μαζί τους μια τύπισα με ένα απίστευτο κολλητό δερμάτινο παντελόνι - και το απίστευτο πάει και στο περιεχόμενο ;))
Ακούγοντας: Nick Cave - Nobody's baby now
Ουαου!Διμετρη Ουκρανη τυπου "αβαδιστα στο χωρο σου"?!?
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε μηπως τους εβαλε να σου πιασουν την κουβεντα γιατι της γυαλισες? :Ρ
Παντως εγω ειδα καλυτερη στο ΚΤΕΛ..και ηταν και Βολιωτισσα.Κικ μποξ δε νομιζω να ηξερε παντως η Βολιωτισσα.
Μπα, καμία σχέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα. Απίστευτο το τι συναντά κανείς στους δρόμους της Αθήνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι απίστευτο το budget των αποστολών Εθνικών ομάδων χωρών του πρώην Σοβιετικού μπλοκ...
ΑπάντησηΔιαγραφή