Σήμερα, μετά από πολύ καιρό, έτυχε να δω την εκπομπή TV war στο MAD (η εκπομπή του περιοδικού metal hammer) όπου και δύο συντάκτες του περιοδικού ανέλυαν τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας συντακτών για τη χρονιά που πέρασε.
Γενικά η προηγούμενη χρονιά δε με εξέπληξε με τις κυκλοφορίες της. Αν εξαιρούσε κανείς τους δίσκους του τop 5 ότι άλλο άκουσα φέτος από metal με άφησε ελαφρώς αδιάφορο (με 1-2 εξαιρέσεις, όπως Candlemass και Helloween). Τη μεγάλη έκπληξη όμως μου την προκάλεσε το top 3: Στην τρίτη θέση το Hypnotize των System of a Down. Παράξενη επιλογή, είπα, το Mesmerize ήταν λίγο καλύτερο, αλλά το άξιζε με το σπαθί του. Στο #2 οι Nevermore, των οποίων ο δίσκος δεν είναι και ο αγαπημένος μου (το Dead heart in a dead world ήταν ο πρώτος τους που άκουσα και δεν έχει φύγει ακόμα από την καρδιά μου) αλλά σίγουρα στις μέτριες φετεινές κυκλοφορίες έλαμπε σαν διαμάντι. Και πάνω που αναρρωτίεμαι τι θα μπει στο #1, γιατί ότι καλό είχε βγει φέτος το είχαν πει, έρχεται η κεραμίδα: System of a Down - Mesmerize.
Δε ξέρω ρε γαμώτο, και οι δύο δίσκοι των System άξιζαν την διάκριση, και όσο αρπαχτή κι αν ήταν που βγήκαν ξεχωριστά τα άξιζαν τα λεφτά τους (όπως και κάθε δίσκος τους, οι δε παλιότεροι είναι σε nice price απότε χάρισμα είναι :P) αλλά ειλικρινά μήπως η χρονιά που πέρασε ήταν τόσο φτωχή, ώστε δύο γαμάτες αρπαχτές να ανέβουν στην κορυφή; Το σίγουρο είναι ότι ελάχιστα συγκροτήματα θα πετύχαιναν κάτι τέτοιο και οι επικριτές τους ας λένε ότι θέλουν. Ή μάλλον ας ακούσουν μουσική από την χρονολογία που έχουν θέσει ως το τέλος του ροκ και έπειτα, επειδή η μουσική ποτέ δεν τελειώνει.
Όλα αυτά ακούγοντας Hocico - Controversy
Κι εμένα μου φάνηκε υπερβολικά στημένο και υπερβολικά υπερβολικό. Εντάξει, οι System of a Down έβγαλαν δύο πολύ καλούς δίσκους, αλλά δεν είναι λίγο υπερβολικό να είναι στην τρίτη και στην πρώτη θέση δυο άλμπουμς του ίδιου συγκροτήματος; Και όχι μόνο αυτό, αν διαβάσεις ΤΙ γράφουν στις κριτικές των δύο αυτών άλμπουμς, θα πάθεις πλάκα. Εντάξει, είναι γαμάτοι, αλλά να γράφεις τέτοια εγκώμια και "το μέλλον της μουσικής" και δεν ξέρω τι άλλο είναι λίγο υπερβολικά και με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως και λαδώνονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' την άλλη όλο το top30 είναι λίγο για τα μπάζα...αν και δεν έχω ακούσει αρκετά από τα άλμπουμς, αν κρίνω από το τοπ30 θα έλεγα ότι το 2005 ήταν μια μέτρια χρονιά γι' αυτή τη μουσική.
Έλα που λαδώνονται στο metal hammer, σε λίγο θα πεις ότι δεν είναι και έγκυρο και αξιόπιστο περιοδικό... Φυσικά και λαδώνονται και φυσικά ψηφίζουν με βάση το οπαδιλίκι τους, αλλά γενικά απο το top 30 το #8 (Candlemass) και τα #1-#5 μου άρεσαν ως δίσκοι (System, Opeth, Nevermore, Soulfly)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι System το άξιζαν και με τα δύο τους album να ανέβουν τόσο ψηλά. Θυμάμαι βέβαια ακόμα τις κριτικές στο Toxicity, ειδικά αυτή που είχα βαθμολογία 1 (έχω ακόμα το περιοδικό, πρέπει να μπω στον κόπο να την πληκτρολογήσω κάποια στιγμή) καθώς και τη θέση που είχε πάρει στο top 30 της χρονιάς εκείνης και, αν και καλύτερος δίσκος, τερμάτισε νομίζω 10ος, σε μια εποχή που το nu metal δεν είχε ακόμα απενοχοποιηθεί στις συνειδήσεις των Ελλήνως και ενώ είχαν κυκλοφορήσει δισκάρες όπως το Lateralus την ίδια χρονιά (που πήρε την πρώτη θέση) και τo Iowa των Slipknot, το morning star των Entombed, το ομώνυμο των thorns, το Blackwater park των Opeth.
Συγκρινόμενο με τα όσα βγήκαν φέτος καμία σχέση με τις παραπάνω δισκάρες, αν δε δεις και τα υπόλοιπα του top 20 θα καταλάβεις ότι η διαφορά είναι εμφανής.
Προσωπικά για εμένα φέτος ξεχώρισαν τα: Ulver - Blood Inside, Naer Mataron - Discipline manifesto, Helloween - Keeper of the seven keys: the legacy, Wumpscut - Evoke, Nevermore - This godless endeavor, ενώ θέλω να ρίξω 1-2 αυτιά ακόμα στο καινούριο των Akercocke και Bolt thrower (και να δώσω και μια ευκαιρία στο φετεινό των Nile.
you've got good taste in music :)..
ΑπάντησηΔιαγραφήThanx for the comment, I will check your band the soonest possible.
ΑπάντησηΔιαγραφή