Φόβος

'We are blind to the
World within us,
Waiting to be born'

Το φθινόπωρο μπαίνει για τα καλά και μαζί με αυτό οι φιλοσοφικοί προβληματισμοί μου. Σημερινό θέμα μας είναι ο φόβος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μας, ένας φράχτης που μας εμποδίζει να ζήσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι, ο φονιάς του νου μα και ο άγρυπνος σωματοφύλακάς μας.
Λίγος φόβος είναι πάντα χρήσιμος, είναι το λουρί που μας κρατάει ασφαλείς. Τα προβλήματα αρχίζουν με τις αδικαιολόγητες φοβίες μας που μας εμποδίζουν να είμαστε ευτυχισμένοι, μας παραλύουν, μας παγιδεύουν στο χρυσό κλουβί της ασφάλειας.
Το πρώτο βήμα είναι να τους παραδεχτούμε. Το δεύτερο να πάψουμε να τους φοβόμαστε. Το τρίτο να τους καταπολεμήσουμε. Κανένα από τα τρία βήματα δεν είναι εύκολο όμως.
Πού μου ήρθαν όλα αυτά; Γράφω μια σχετική (ή μήπως άσχετη, δε ξέρω) σύντομη ιστοριούλα αυτή τη στιγμή. Σύντομα θα τη διαβάσετε.

Stricken numb by fear I fall

ΥΓ: Οι στίχοι είναι από τα κομμάτια Blinded by fear& Under a serpent sun των At the Gates
ΥΓ2: Εντελώς άσχετο, αλλά μόλις πρόσεξα ότι σε ένα άλλο τραγούδι τους έχουν απόσπασμα από τον άνθρωπο-ζάρι, που έχει αναφερθεί πρόσφατα στο blog μιας άχρηστης :P