Πριν ένα χρόνο (και κάτι ψιλές μέρες που δε σας ενδιαφέρουν) είχα τη χαρά να καταταγώ (στο τιμημένο πυροβολικό). Ιστορίες τρέλας από το στρατό ίσως διαβάσετε στο μέλλον, απλά, ανάμεσα στα άλλα, είχα τη φαεινή ιδέα να κρατήσω μια λίστα με όσα βιβλία διάβαζα. Προσθέστε σε αυτά και τη λίστα που κράτησα με όσα διάβασα μετά το Γεννάρη, ως μέρος της πρόκλησης του www.sff.gr για την ανάγνωση 50 βιβλίων το 2009 και έχετε τον θαυμαστό αριθμό των 32 του στρατού και άλλων 20 του τριμήνου που ακολούθησε = 52 βιβλία (βγάλτε και τα 3 που διάβασα από τις 14 αυτού του μήνα και μετά και έχετε 49 βιβλία ακριβώς στο χρόνο, αν και ξεκίνησα να διαβάζω στο στρατό τουλάχιστον μια εβδομάδα αφότου μπήκα).
Παρακάτω θα έχετε ανά δεκάδα τα βιβλία που διάβασα και μια σύντομη κριτική
ΚΕΠΒ Θήβας
1) Το βασίλειο της Αράχνης ΙΙ - Περπατώντας στα μονοπάτια των νεκρών Γ. Πλιώτας (fantasy)
ΟΚ, ο συγγραφέας είναι γνωστός μου, αναγνώστης αυτού του ιστολογίου και πάει λέγοντας, αλλά επειδή πιστεύω στη σωστή κριτική, το βιβλίο το βρήκα αδύναμο. Έχει και τις καλές ιδέες, και την πλούσια κοσμοπλασία, και το παραμυθικό στοιχείο, και τη σφιχτή πλοκή, και δυνατή γραφή. Όταν όμως κάθεται ο συγγραφέας να τα οργανώσει στο χαρτί χάνεται πολλή από τη δύναμή τους: πολλές σελίδες να εξηγούν τι έγινε στο πρώτο βιβλίο, πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες σε επίσης μπερδεμένες σκηνές, ένα twist κάπως αντικλιματικά δοσμένο και (το χειρότερο) ένα πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι στο τέλος που θα σήκωνε εξήγηση (για τα σκαλοπάτια μιλάω) και που εξήγηση δεν έχει.
Ίσως τα δύο επόμενα της σειράς να αναιρέσουν τα παραπάνω και το έργο ολοκληρωμένο να διαβάζεται καλύτερα, αλλά όπως είχε στο δεύτερο κομμάτι με άφησε λίγο απογοητευμένο (Όχι Γιάννη, ειλικρινά, δεν το κάνω επίτηδες)
2) Γκάτερ - Ν. Παπαλιου (αστυνομικό)
Προσπαθεί να είναι ταυτόχρονα αστυνομικό, εφηβικό και να πιάσει και τους φαν των κόμιξ. Καλή γραφή, αλλά η προσπάθεια να πιάσει τρεις διαφορετικούς άξονες σε 200-κάτι σελίδες (σε συνδυασμό με το τέλος που είναι μεν "διαφορετικό") κάπου κάνει το βιβλίο να χάνει σε impact.
3) Η Νεραϊδα των δοντιών - Γκ. Τζόυς (μοντέρνα φαντασία-τρόμος)
Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα πέρσυ. Μια αλληγορία πάνω στην ενηλικίωση/σεξουαλικότητα, με πολύ δυνατούς και καλογραμμένους χαρακτήρες, συναίσθημα να ρέει άφθονο, ένα από τα πιο ιδιαίτερα "τέρατα" στο πρόσωπο της "νεράιδας" και τον τρόμο σε ένα προσωπικό επίπεδο. Προτείνεται άφοβα.
Στα φυλλάκια του (δυτικού) νομού Έβρου
4) Χόλυγουντ - Τ. Μπουκόβσκι (αυτοβιογραφικό)
Το όνομα του συγγραφέα τα λέει όλα. Προσωπικά περίμενα περισσότερη καφρίλα (όπως στο Τοστ Ζαμπόν που είχα διαβάσει παλιότερα) αλλά δε με πείραξε και αυτό που διάβασα.
5) By the light of the moon - Dean Koontz (ΕΦ)
Ξεκινάει καλά. Ο Koontz ξέρει να γράφει ανάλαφρα μπεστ σέλλερ. Αλλά από ένα σημείο και μετά καταλήγει μια απίστευτη πατάτα.
6) Ματωμένο Φεγγάρι - Somtow (τρόμου)
Ευρωπαίοι εναντίων Ινδιάνων Λυκανθρώπων στην Άγρια Δύση του 19ου αιώνα. Απίστευτο βιβλίο, με πολύ δυνατούς χαρακτήρες, εξαιρετική γραφή, δυνατή πλοκή. Προτείνεται ανεπιφύλλακτα.
7) Tigana - G.G Kay (fantasy)
Τον κύριο Kay τον απέφευγα γενικά, γιατί είχα ακούσει για τη... λυρική γραφή του. Τελικά έκανα λάθος και το Tigana πραγματικά μου άρεσε. Τραβούσε λίγο σε μάκρος αργούσε να ξεκινήσει και μάλλον τελείωνε λίγο απότομα. Αλλά οι χαρακτήρες, η κοσμοπλασία, η πλοκή και το φινάλε μου κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο
8) Making Money - T. Pratchett (κωμικό fantasy)
Τον θείο Terry τον γνωρίζουμε και τον τιμάμε. Εδώ περισσότερο καταπιάνεται με σάτιρα παρά με χιούμορ, αλλά το γέλιο βγάινει για άλλη μια φορά αβίαστα. Κλασική αξία.
9) The Blood Knight - Gregg Keys (fantasy)
Το τρίτο βιβλίο της τετραλογίας του Keys με έψησε να πιάσω και το τέταρτο κάποια στιγμή. Είναι μια πιο Light εκδοχή του Song of Ice and Fire, αλλά παραμένει διασκεδαστικό βιβλίο, έχει έξυπνη κοσμοπλασία και πολλή δράση (και κάμποσες ανατροπές) Για τους φαν του είδους.
Στο στρατόπεδο στην Αλεξανδρούπολη
10) Νύχτες της Εκάτης - Γ. Μπαλανος (τρόμου)
Ξεκινάει καλά, με θριλερίστικη διάθεση και από συγγραφέα διαβασμένο στο αντικείμενο της Μαγείας. Δυστυχώς απο τη μέση και μετά πνίγεται σε ένα απίστευτο infodump του (διαβασμένου όπως είπαμε) συγγραφέα που καταστρέφει το μουντ που είχε δημιουργήσει το πρώτο μισό.
11) Ονειροψιθυριστές - Σάββας Γρηγοριάδης (σύγχρονη φαντασία)
Πολύ διασκεδαστικό βιβλίο, με γρήγορο ρυθμό, πιάνει καλά το θέμα του, δεν πέφτει στην παγίδα να γίνει γραφικό παρά το περιεχόμενό του, διαβάζεται γρήγορα και είναι οργανωμένο έτσι που δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω. Με χάλασαν όμως πολύ οι υπερβολικά πολλοί γοητευτικοί, ιδιοφυείς, άεργοι χαρακτήρες που είναι σα να είχαν βγει από σίριαλ του Παπακαλιάτη.
Εντούτοις διασκεδαστικότατο.
Στο επόμενο ποστ: Φρουραρχείο Αλεξανδρουπόλεως ή πως να περάσετε μια ατελείωτη μέρα μόνος σας σε ένα γραφείο (όταν δεν έχετε ορδές κόσμου να εξυπηρετήσετε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου